عیدت مبارک مولای من …
از فرزند غدیر می نویسم و از مقام والای ولی بودنت…
از عشق می نویسم و از مقام والای ولایتت…
از آسمان می نویسم و از بلندای حضورت در خلقت…
غدیر در غیبتت، هر ساله در حجة الوداعی عاشقانه تکرار می شود و می دانم که در باطن هستی همه ترا ظاهر می بینند…
هر سال در غدیر ترا در کنار علی می بینم که عاشقانه با علی تجدید عهد می کنی، برای ولایتش؛ من هم اقتدا به تو می کنم و هم با مولایم علی و هم با مولایم مهدی عهد می بندم، بر سر پیمانِ غدیرانه ام بمانم تا روز قیامت…
عید غدیر، سالروز زیباترین مراسم معارفه دنیا درغدیرخم، مبارکباد!
نيم روز هيجدهم ذي الحجه بود كه ناگهان پيك وحي بر رسول خدا صلی الله عليه و آله نازل شد و از جانب خدا پيام آورده كه:
«اي رسول من، آنچه از جانب پروردگارت بر تو نازل شده به گوش مردم برسان و اگر چنين نكني رسالت او را ابلاغ نكرده اي و خداوند تو را از گزند مردمان حفظ خواهد كرد».
پيامبر دستور توقف دادند و همگان در آن بيابان بي آب و در زير آفتاب سوزان صحرا فرود آمدند.«من کنت مولاه، فهذا علی مولاه»
و اما نخستین مجلسی كه به جهت بزرگداشت این روز عظیم برگزار شد، در سی امين سالگرد غديرخم بود که همراه باسخنرانی شخص اول جريان غدير بود، اميرالمؤمنين (ع) در آن مجلس ازغديرخم به عنوان عيد بزرگ مسلمانان ياد و بدين ترتيب سنّت حسنه عيدگرفتن روز غدير را پی ريزی کرد.
امیرمؤمنان علی علیه السلام درباره وظایف مؤمنان در روز عید غدیر فرمود:
[در این روز] با گسترش دادن در هزینه و لوازم خانواده تان به سوی آنان بروید و به برادرانتان نیکی کنید. خدای را برای آنچه به شما بخشیده است، سپاس گویید. با هم باشید؛ که خداوند، جدایی و پراکندگی شما را سامان می بخشد. به یکدیگر نیکی کنید؛ که خداوند، الفت شما را پایدار میسازد. نعمتهای خدا را به همدیگر هدیه دهید؛ که خداوند چندین برابر عیدهای پیشین و عیدهای آینده به شما پاداش میدهد؛ پاداشی که ویژه چنین روزی است. نیکی کردن در این روز، ثروت را ثمر بخش می سازد و بر عمر می افزاید. همدردی کردن و مهرورزی با یکدیگر در این روز، رحمت خداوندی را جلب میکند. آن اندازه که توان دارید از فضل خداوند برای برادران و خانواده تان با بذل آنچه موجود است، آماده و فراهم سازید. لبخند و شادمانی را میان خویش و در برخوردهایتان آشکار سازید و ستایش و سپاس خداوند را بر آنچه به شما بخشیده است، نمایان کنید.
غدیر، روزی که در آن، شیطان نا امید و نالان شد…
امام صادق علیه السلام از پدر بزرگوارش حضرت باقرالعلوم علیه السلام فرمودند شیطان چهار بار ناله نومیدی سر داد:
روزی که مورد لعن خدا قرار گرفت،
روزی که از آسمان به زمین هبوط کرد،
روزی که پیامبر اسلام به پیامبری مبعوث شد،
و روز عید غدیر خم.