آرامش

بخش‌هایی از دست نوشته‌هایی مجید پازوکی که بعد از شهادت «نامه‌ای به خدا» نام گرفت

با سلام به بلندای آفتاب و گرمای محبت عشق؛ عشق به همه خوبی‌ها، به مهدی (عج) آن ماه پنهان و خمینی روح بلند خدا که پدری خوب بود و بر خامنه‌ای رهبر صابران بعد از پیامبر (ص).

یا زهرا؛ فدای مظلومیت شویم امیرالمومنین و لب عطشان حسین(ع). ای مادر حسن و ای جده سادات، ای حوض کوثر، ای فریاد رس عباس در کربلا ، ادرکنی ادرکنی ادرکنی؛ الساعه الساعه الساعه؛ العجل العجل العجل.

به حق خون علی اصغر و آه زینب؛ به خون چشم مهدی در یوم عاشورا، خدایا هر چه از شهرت فرار کردم، شهرت به سراغم آمد.

آیا کسی که از کاروان شهدا جامانده، لیاقت سربلند کردن دارد؟ کسی که در دریای معنویت جنگ مردود شده، دیگر روی عرض اندام دارد که بیاید و خاطره بگوید؟

ای امام زمان عزیز، تو را قسم به خون دوستان شهید، از ما بگذر که تقصیر کردیم.

ای پدر بزرگ ملت، مرا ببخش که کمکاری کردم و شایسته سربازی تو نبودم….

والسلام- غلام ونوکر بچه های فاطمه(س)، مجید پازوکی