آرامش

 تفاوت شیعه و اهل سنت در این است، که اهل سنت منکر زنده‌ بودن وی هستند . 

 لذا اگر در برخی از کتاب‌ها با این عقیده مخالفت شده، از باب مخالفت با این تفکر شیعه بوده است، نه اصل مهدویت، مانند تفسیرالمنار که رشید رضا درآن به نقد مهدویت پرداخته است.

 آن‌چه باید مورد توجه قرار گیرد، این است که وهابیت نیز این عقیده را پذیرفته‌است.

ابن تیمیه به‌عنوان مهم‌ترین عالم جریان‌های سلفی و وهابی این را پذیرفته است.

 ابن تیمیه در این‌باره می‌نویسد: «أَنَّ الْأَحَادِيثَ الَّتِي يُحْتَجُّ بِهَا عَلَى خُرُوجِ الْمَهْدِيِّ أَحَادِيثُ صَحِيحَةٌ، رَوَاهَا أَبُو دَاوُدَ، وَ التِّرْمِذِيُّ، وَ أَحْمَدُ، وَ غَيْرُهُمْ، مِنْ حَدِيثِ ابْنِ مَسْعُودٍ وَ غَيْرِهِ.[1] همانا احادیثی که خروج مهدی به آن‌ها مستند می‌شود، احادیث صحیحی هستند، که ابوداود و ترمزی و احمد و دیگران نیز این احادیث را از طریق ابن مسعود و دیگران نقل کرده‌اند.»

منبع: [1]. منهاج السنة، ج4، ص211، ریاض، عربستان، دارالفضیلة، 1424