آرامش

 نواختن طبل و دهل برای آگاهی و اعلام عمومی، از دیرباز در دربار سلاطین مرسوم بوده، اما به نظر می‌رسد نقاره‌نوازی در حرم مطهر رضوی را میرزا ابوالقاسم بابر(نوه گوهرشادخاتون) از اواسط قرن نهم هجری مرسوم کرده است.
 در این آیین، به جز ایام سوگواری و شهادت ائمه(علیهم‌السلام) و نیز دو ماه محرم و صفر، در هر شبانه‌روز در دو نوبت، دقایقی قبل از طلوع و غروب آفتاب، نوبت‌چیان رسمی، طبل و نقاره را با آهنگی خاص می‌نوازند و با نواختن آخرین ضربات، طلوع و غروب خورشید را اعلام می‌کنند.
 علاوه بر این، در اعیاد مذهبی(شب و صبح عید) و ایام ولادت ائمه علیهم‌السلام و لحظه تحویل سال نیز نقاره شادمانی را چندین نوبت می‌نوازند. در سحرهای ماه مبارک رمضان هم حدود یک ساعت قبل از اذان صبح، نقاره می‌زنند. امروزه مراسم نقاره‌نوازی، درون ساختمان نقاره، واقع در ضلع شرقی صحن انقلاب انجام می‌شود.
 مراسم نقاره نوازی در حال حاضر درون ساختمان نقاره واقع در ضلع غربی صحن انقلاب انجام می شود که در گذشته به صورت یک طبقه بوده ولی درحال حاضر دارای دو طبقه است که طبقه زیرین آن جای گذاشتن شیپورها وطبلها ولوازم دیگر است ودر طبقه بالایی نقاره زنان مستقر می شوند.