آرامش

یکی از  آفتهایي که براي اعمال وجود دارد بي‌‌‌‌‌تفاوتي و بي‌‌‌‌‌حسي در دفاع از حقّ و حقيقت است.
انسان نه تنها بايد در مقابل حقيقت جحود و استنکار نداشته باشد، بي‌‌‌‌‌طرف هم نمي‌‌‌‌‌تواند باشد، بايد از حق دفاع کند.
مردم کوفه مي‌‌‌‌‌دانستند که حق با حسين بن علي (ع) است و اين معني را اعتراف هم کرده بودند ولي در حمايت از حق و دفاع از آن کوتاهي کردند، ثبات قدم نشان ندادند و استقامت نورزيدند.
در حقيقت، حمايت نکردن از حق، جحود عملي آن است.

حضرت زينب (سلام اللّه عليها) در خطبه معروف خويش براي کوفيان، آنها را به کوتاهي در حمايت از حق و به ظلم و جنايت بر آن نکوهش مي‌‌‌‌‌کند.
فرمود:
يا اهل الکوفة، يا اهل الختل و الغدر و الخدل، اتبکون؟ الا فلا رقأت العبرة، و لا هدأت الزّفرة، انّما مثلکم کمثل الّتي نقضت غزلها من بعد قوّة انکاثا.

«اي اهل کوفه، اي دغلبازان فريبکار بي‌‌‌‌‌وفا، آيا گريه مي‌‌‌‌‌کنيد؟! پس اشک شما نخشکد و ناله‌‌‌‌‌تان خاموش نگردد. مثل شما همچون آن زن احمق است که پنبه‌‌‌‌‌هايي را مي‌‌‌‌‌رشت و نخ مي‌‌‌‌‌ساخت، دوباره آنچه را که رشته بود پنبه مي‌‌‌‌‌کرد و آنچه را که بافته بود باز مي‌‌‌‌‌کرد.»

#عدل_الهی ،شهید مطهری،بخش نهم،ص ۲۹۴