آرامش

مصادف» که یکی از شیعیان امام صادق(ع) است، می‌گوید:

همراه امام(ع) در راه بین مکه و مدینه حرکت می‌کردیم. به مردی برخوردیم که در پای تنۀ درخت بر زمین افتاده بود و توان برخواستن نداشت.

امام (ع) فرمود: بیا تا به سراغ این مرد برویم که می‌ترسم از شدت تشنگی این‌گونه بر زمین افتاده باشد. چون به او نزدیک شدیم، دیدیم مردی مو بلند از درویش‌های نصارا است.

امام (ع) از او سؤال کرد: آیا تشنه‌ای؟

درویش مسیحی گفت:آری.

امام صادق(ع) فرمود: ای مصادف! از مرکب پایین بیا و او را سیراب کن. 

من پیاده شدم و او را سیراب کردم. دوباره سوار مرکب شدم و به راه افتادیم. در این هنگام به امام عرض کردم: این مرد نصرانی بود و شما به نصرانی، این‌گونه کمک می‌کنید؟

امام (ع) فرمود: بله، وقتی در چنین حالی باشد او را کمک می‌کنم. (وافی،ج10،ص510)

پیامبر اکرم می‌فرماید:

اِنَّ اللهَ رَحیمٌ یُحِبُّ الرَّحیمَ

«خداوند مهربان است و هر مهربانی را دوست دارد» (کنزالعمال،خ 10381)

منبع :قصه‌های تربیتی، محمدرضا اکبری، ص96

خداوند در قرآن كريم مي فرمايد: تُوبُوا الى الله تَوبَة نَصُوحاً(مائده /74)؛ به درگاه الهى توبه نصوح كنيد.

امام صادق عليه السلام در تفسير واژه «نصوح» چنين فرمودند:هو الذَّنبُ الّذى لا يَعودُ فيه اَبداً(تحریم/8)؛ آن توبه‌اى است كه هرگز به آن گناه باز نگردد.

و امام هادى عليه السلام در معنى توبه نصوح فرمود:ان يكونَ الباطِنُ كالظاهِر و افضِل من ذلك (کافی،ج 2 ص 432)؛ توبه نصوح، آن است كه باطن انسان مانند ظاهر بلكه بهتر از ظاهر باشد.

رسول خدا صلّى الله عليه وآله در معنى نصوح فرمودند: ان يَتُوب التائِب ثمّ لايَرجع فى ذَنبٍ كما لايَعود اللَبن الى الضَّرع (بحار،ج 6 ص 22)؛ توبه كننده، هرگز به گناه باز نگردد، چنانكه شير به سینه باز نمى‌گردد.

امام على عليه السلام در معنى نصوح مى‌فرمايد: نَدمٌ بِالقَلب و استِغفار باللّسان و القَصد على ان لا يَعود(مجمع البیان، ج10 ص 318)؛ پشيمانى قلبى و عذرخواهى با زبان، و تصميم جدى و مداوم بر ترك گناه.

استاد شهید مرتضی مطهری (ره ) در ارتباط با امتیاز بزرگ و ویژگی انحصاری نهضت های الهی می گوید :

 اگر ما تاریخ را بررسی كنیم به این حقیقت می رسیم كه در نهضت های مذهبی و دینی ،  در نهضت های آسیا چنین چیزی بوده كه انبیا فرد را علیه خودش بر می انگیزند . اصلا توبه همین است توبه كه واقعا یك حالت عالی انسانی است عبارت است از قیام انسان علیه  خودش ، یك قیام اصلاحی . من مخصوصاً یك وقت تعبیرات قرآن در مورد توبه را جمع كردم دیدم تعبیرات خیلی عالی و عجیبی است . قراینن مكرر می گوید : تاب و اصلح یك قیام اصلاحی از درون انسان ، قیام وجدان انسان علیه خودش ، علیه اسراف كاریها و افراط كاری های خویش. 

منبع:اسلام و مقتضیات زمان اثر استاد مطهری ـ چاپ انتشارات صدرا ج 2 ص 165

«از محضر امام حسين عليه‌السلام پرسيدند: آيا حضرت مهدي متولد شده است؟ فرمود:«لا، و لو ادرکته لخدمته ايام حياتي».«نه هنوز متولد نشده است، من اگر زمان او را درک کنم، همه‏ عمر به خدمت او کمر مي‏بندم».

عين همين عبارت از وجود مقدس امام صادق عليه‌السلام نيز نقل شده است.”

منبع:عقد الدرر/ ص160حديث 148

درنتیجه:برای یک خادم فرقی ندارد که مولایش را ببیند یا نه،او وظیفه اش را انجام خواهد داد و اکنون ما در زمان امامت امام مهدی علیه السلام هستیم،زمانی که اگر ائمه ما درک میکردند کمر به خدمت امام مهدی علیه السلام می بستند؛پس برخیز و به امام زمانت خدمت کن…