تو را به تو شناختم و تو مرا بر هستی خود راهنمايی فرمودی و به سوی خود خواندی و اگر راهنمايی تو نبود من نمی دانستم تو كه هستی؟
منبع: فرازی از دعای ابوحمزه ثمالی
امیرالمومنین_علی (علیه السلام) فرمود:
شیعتنا بمنزلة النحل لو یعلم الناس ما فی أجوافها لأکلوها
شیعیان ما مانند زنبور عسل هستند. اگر مردم می دانستند درون آنها چیست آنها را می خوردند.
شرح_حدیث
اگر پرندگان بدانستند چه چیزی در وجود زنبور عسل است آن را می خورند و زنبور در معرض نابودی قرار می گیرد. شیعیان ما نیز همین گونه اند که اگر مردم می دانستند چه اندیشه و عقایدی در درونشان است آنها را نابود می ساختند. از این رو بر شیعیان لازم است در موارد تقیّه از بروز اندیشه و عقاید ناب خویش خودداری کنند تا به خاطر این اندیشه های ناب در معرض هجوم و نابودی قرار نگیرند.
ظاهرا وجه شباهت، سرعت نابودی است.
منبع: .خصال، ص ۶۲۵
"احنف بن قیس” نقل می کند:
روزی به دربار معاویه رفتم و دیدم آنقدر طعام مختلف آوردند که نام برخی را نمی دانستم.
پرسیدم:
((این چه طعامی است؟))
معاویه جواب داد:
((مرغابی است ، که شکم آنرا با مغز گوسفند آمیخته و با روغن پسته سرخ کرده و نِیشکر در آن ریختهاند.))
بی اختیار گریه ام گرفت.
معاویه با شگفتی پرسید:
((علّت گریه ات چیست؟))
گفتم:
به یاد علی ابن ابیطالب افتادم. روزی در خانه او میهمان بودم.
آنگاه سفرهای مُهر و مُوم شده آوردند.
از علی پرسیدم:
((در این سفره چیست؟))
پاسخ داد:
((نان جو))
گفتم:
((شما اهل سخاوت می باشید، پس چرا غذای خود را پنهان می کنید؟))
علی فرمود:
((این کار از روی خساست نیست، بلکه می ترسم حسن و حسین، نان ها را با روغن زیتون یا روغن حیوانی، نرم و خوش طعم کنند.))
گفتم:
((مگر این کار حرام است؟))
علی فرمود:
((نه، بلکه بر حاکم امت اسلام لازم است در طعام خوردن، مانند فقیرترین مردم باشد که فقر مردم، باعث کفر آنها نگردد تا هر وقت فقر به آنها فشار آورد بگویند:
بر ما چه باک، سفره امیرالمؤمنین نیز مانند ماست.))
معاویه گفت:
((ای احنف! مردی را یاد کردی که فضیلت او را نمی توان انکار کرد.))
منبع :
الفصول العلیه ، صفحه ۵۱
ینابیع الموده ، صفحه ۱۷۲
اصل الشّیعه و اصُولُها ، صفحه ۶۵
ای خدای من چه بسيار سختی هایی كه گره گشودی و اندوه ها كه برطرف كردی و لغزش ها كه آمرزيدی و رحمت كه گستردی و زنجير بلا كه باز كردی.
