در اسلام معیار رضایت خداست و نه شخصیت‌ها. ما شخصیت‌ها را با حق می‌سنجیم و نه حق را با شخصیت‌ها.
معیار حق و حقیقت است.
منبع: پندها و حکمت ها، صفحه 20
استاد_مطهری :
فرق است بین زندانی کردن زن در خانه و بین موظف دانستن او به این که وقتی می‌خواهد با مرد بیگانه مواجه شود پوشیده باشد. در اسلام محبوس ساختن و اسیر کردن زن وجود ندارد. حجاب در اسلام وظیفه‌ای است بر عهده زن که نه از ناحیه مرد بر او تحمیل شده است و نه چیزی است که با حیثیت و کرامت او منافات داشته باشد، بلکه برعکس پوشیده بودن زن در همان حدودی که اسلام تعیین کرده است موجب کرامت و احترام بیشتر اوست، زیرا او را از تعرض افراد جلف و فاقد اخلاق مصون می‌دارد.
منبع :مسئله حجاب، ص 92-93
پيامبر اکرم صلّي الله عليه و آله فرمودند:
كُلُّ عَيْنٍ باكِيَةٌ يَوْمَ الْقِيامةِ إِلّا ثلاتَ أعْيُنٍ: عَيْنٌ بَكَتْ مِنْ خَشْيَةِ اللهِ وَ عَيْنٌ غَضَّتْ مِنْ مَحارِمِ اللهِ وَ عَيْنٌ باتَتْ ساهِرَةً فِي سَبيلِ اللهِ.
همه چشمها در قيامت گريانند، جز سه چشم:
چشمي كه در دنيا از خوف خدا بگريد
و چشمي كه از نگاه حرام خودداري كند
و چشمي كه به خاطر نگهباني در راه خدا بيدار بماند.
نور الثقلين، ج 3، ص 583
عــشــق بــه دنــيا بــاعــث گــرفــتــارى بــشــر اســت شــايد هم ســبــب بــشــود آخــرت از دســت بــرود،دنــيا دارى خــوب اســت ولــيكن دنــيا دوســتــى ضــرر مــے رســانــد.
ازحــضــرت صــادق (عــلــيهالــســلــام)روايت شــده اســت:حــضــرت عــيســى ابــن مــريم (عــلــيهالــســلــام)مــرور كرد بــه يك قــريه اى كه اهلــش و حــيوانــاتــشــان و طــيورشــان بــكلــى مــرده بــودنــد،تــوى قــريه ذى روحــى وجــود نــداشــت،حــضــرت عــيســى فــرمــود:اينــها نــمــرده انــد مــگــر از غــضــب خــدا و اگــر اينــطــور نــبــود همــديگــر را دفــن مــى كردنــد.
حــواريونــگــفــتــنــد:يا روح الــلــه صــحــبــت كنــيد مــا اعــمــال اينــها را بــدانــيم و از آن عــمــل اجــتــنــاب كنــيم،حــضــرت دعــا كردنــد،يك وقــت نــداى بــه گــوش حــضــرت رســيد .
حــضــرتــفــرمــود:اى اهل قــريه
يك نــفــر در مــيان مــرده ها جــواب داد:بــلــى يا روح الــلــه فــرمــود:واى بــر شــمــا عــمــل شــمــا چــه بــوده؟
گــفــت:اطــاعــت بــر گــنــاه بــود و آرزوى دراز و مــشــغــول لــهو و لــعــب بــوديم.
حــضــرت فــرمــود:چــطــور مــحــبــت داشــتــيد بــه دنــيا؟
گــفــت:مــثــل بــچــه نــســبــت بــه مــادر و پــســتــان او،هر وقــت روى آورد خــوشــحــال مــى شــود و هر وقــت پــســتــان را از او بــگــيريد گــريان اســتــ.
وؤالــكرد:چــطــور مــبــتــلــا شــديد بــه عــذاب خــداونــد؟گــفــت:شــب ســالــم خــوابــيديم،صــبــح در آتــش بــودیــم و در مــيان كوه ســياه آتــش ڪــه مــا را مــى ســوزانــد .
فــرمــود:در وقــت ســوخــتــن چــه مــى گــفــتــيد؟
مــى گــفــتــيمــ:
ردناالــى الــدنــيا فــيزهد فــيها،قــيل لــنــا:كذبــتــمــ.
مارا رد كنــيد بــه دنــيا زاهد بــشــويم در دنــيا،در جــواب مــى گــفــتــنــد:شــمــا دروغ مــى گــوييد.
حــضــرتــفــرمــود:واى بــر تــو چــرا شــمــا در مــيان اينــها بــا مــن تــكلــم كرديد؟
گــفــت:يا روحــ الــلــه مــلــائكه ها لــجــام از آتــش در دهن آنــها زدهانــد و مــن در مــيان اينــها بــودم لــكن اهل مــعــصــيت نــبــودم الــا اينــكه آنــها را مــوعــظــه نــمــى كردم،خــداونــد عــذاب فــرســتــاد همــه مــا را مــبــتــلــا كرد،نــمــى دانــم آخــر كار نــجــات اســت يا بــســوى آتــش مــى بــرنــد؟
فــرمــود:انــســان نــان خــشــك بــخــورد و در مــزبــلــه بــخــوابــد بــهتــر اســت از اينــكه عــاقــبــت اينــطــور بــشــود(1).
1-كافــى ج 2 ص 318