آرامش

امام_على (علیه السلام)

لاَ يَصْغَرُ مَا يَنْفَعُ‏ يَوْمَ اَلْقِيَامَةِ وَ لاَ يَصْغَرُ مَا يَضُرُّ يَوْمَ اَلْقِيَامَةِ فَكُونُوا فِيمَا أَخْبَرَكُمُ اَللَّهُ عَزَّ وَ جَلَّ كَمَنْ عَايَنَ‏.
 آنچه در روز قيامت سودمند است، کوچک نیست  و آنچه در روز قيامت زيان رساند، کوچک شمرده نشود، پس در آنچه خداوند عزّ و جلّ به شما خبر داده است مانند كسى باشيد كه به چشم خود ديده باشد.
منبع: كافی؛ ج‏۲؛ ص۴۵۶؛ ح۱۴

جمعی از اصحاب در محضر رسول خدا بودند، حضرت فرمود: می خواهید کسل ترین، دزدترین، بخیل ترین، ظالم ترین و عاجزترین مردم را به شما نشان دهم؟
اصحاب: بلی یا رسول الله!

فرمود:
1- کسل ترین مردم کسی است که از صحت و سلامت برخوردار است ولی در اوقات بیکاری با لب و زبانش ذکر خدا نمی گوید.
2-دزدترین انسان کسی است که از نمازش می کاهد، چنین نمازی همانند لباس کهنه در هم پیچیده به صورتش زده می شود.
3-بخیل ترین آدم کسی است که گذرش بر مسلمانی می افتد ولی به او سلام نمی کند.
4- ظالم ترین مردم کسی است که نام من در نزد او برده می شود، ولی بر من صلوات نمی فرستد.
 5-و عاجزترین انسان کسی است که از دعا درمانده باشد.
داستان های بحارالانوار جلد 9

امام علی علیه السلام:

فضیل بن یسار می‌گوید: در آن هنگام که امام صادق (ع) در بستر شهادت بود و سخت نحیف و ناتوان شده بود، به بالینش رفتم، آن حضرت مرا چنین نصیحت کرد:  
ای فضیل! من این سخن را همواره می‌گویم: (هرگاه کسی را که خداوند او را به این امر (پذیرفتن امامت ما) آشنا نموده، اگر چه بر سر کوهی باشد و مرگ او را فرا گیرد، زیانی به او نمی رسد.  

ای فضیل! مردم به سوی راست و چپ منحرف شدند ولی ما و شیعیان ما، در صراط مستقیم، هدایت شده ایم. ای فضیل! اگر مؤمن صبح کند و مشرق و مغرب در اختیارش قرار گیرد، برای او خیر است و اگر خیر کند در حالی که اعضایش قطعه قطعه شده باشند، باز برای او خیر است.  
ای فضیل! خداوند جز خیر مؤمن را انجام ندهد  

ای فضیل! اگر دنیا در نزد خدا به اندازه بال مگسی ارزش داشت، خداوند شربت آبی از آن، به دشمن نمی آشامانید.  
ای فضیل! کسی که همت او یک چیز (خشنودی خدا) باشد خداوند او را به هدفش می‌رساند.  
ای فضیل! کسی که همت و هدفش به هر سوئی (که دلش می‌خواهد) باشد (نه رضایت خدا) خدا باکی ندارد که او را در چه دره ای (و در چه خط ضلالت و نافرجامی) به هلاکت برساند.
منبع: اصول کافی؛ باب الرضا بموهبه الایمان و الصبر … حدیث ۵ ص ۲۴۶ - ج ۲