آرامش

امام_صادق (علیه السلام)
 چهار خصلتی که نشانه کمال ایمان است.
 أَرْبَعٌ مَنْ كُنَّ فِيهِ كَمَلَ إِيمَانُهُ وَ إِنْ كَانَ مِنْ قَرْنِهِ إِلَى قَدَمِهِ ذُنُوباً لَمْ يَنْقُصْهُ ذَلِكَ قَالَ وَ هُوَ الصِّدْقُ وَ أَدَاءُ الْأَمَانَةِ وَ الْحَيَاءُ وَ حُسْنُ الْخُلُقِ  
 چهار چيز در هر كه باشد ايمانش كامل است، و اگر سر تا پايش گناه باشد، نقصى به او نرساند و آنها عبارتند از:

۱- راستگوئى

۲- رد امانت

۳- حیا

۴- حسن خلق
منبع: اصول کافی، ج۳، ص۱۵۷، رواية ۳  

روزى #امام_حسن عليه السلام و #امام_حسين عليه السلام در حال خوشنويسى بودند كه درصدد انتخاب خط برتر بر آمدند ؛ از اينرو نزد مادر بزرگوارشان آمدند و ليكن از آنجا كه #حضرت_زهرا  عليها السلام نخواست يكى از ايشان دل آزرده شود، هر دو را نزد پدر ارجمندشان فرستاد و وقتى نزد #امام_على عليه السلام آمدند. حضرت على عليه السلام نيز به همان جهت ايشان را نزد #پیامبر_اکرم صلى الله عليه و آله و سلم فرستاد و پيامبر اكرم صلى الله عليه و آله و سلم فرمود:  

داورى با حضرت جبرئيل عليه السلام خواهد بود.
حضرت جبرئيل عليه السلام آنرا به اسرافيل عليه السلام واگذار كرد و او از پروردگار متعال خواست تا بين آندو داورى فرمايد وليكن حضرت حق متعال، آنرا به عهده فاطمه زهراء عليها السلام نهاد و حضرت زهراء عليها السلام به دو ريحانه اش فرمود: 

دانه هاى اين گردنبند را بين شما پخش مى كنم ؛ هر كدام از شما دانه هاى بيشترى را جمع آورى كند، خط او زيباتر است.  

در اينجا خداوند متعال جهت تكريم و تعظيم حسنين عليهما السلام به جبرئيل دستور داد تا دانه‌ها را بطور مساوى بين آندو تقسيم كند.
منبع: بحار الانوار جلد ۴۳ صفحه ۳۰۹

پیامبر اکرم صلی‌الله‌علیه‌واله فرمود: 
نماز ستون دین است و در آن ده خصلت است:
❶ زینت صورت و آبروی نمازگزار است؛

❷ نور و روشنی دل است؛

❸ باعث و سبب راحتی بدن است؛

❹ سبب نزول رحمت است؛

❺ چراغ آسمان است. جایی که نماز خوانده می شود برای آسمان ها مانند ستاره ای می درخشد.

❻ سبب سنگینی عمل در ترازوی اعمال است؛

❼ سبب خشنودی پروردگار است؛

❽ بهای بهشت است؛

❾ اُنس در قبر است؛

❿ حجاب و پرده ای از آتش جهنم است.
 و کسی که نماز را به پا داشت دین را بپا داشت. و کسی که نماز را ترک کند دین را نابود کرد.
منبع :مواعظ العددیّه،ص 224

روز قدس اگرچه در ظاهر مربوط به یک واقعه زمانی و مکانی خاص می نماید اما صرفاً به فلسطین و اِشغال آن منتهی نمی شود.
روز قدس یک نماد است که با توسل به آن بدیهی ترین نیازهای انسانی را برای خودمان و دیگران مطالبه کنیم.

روز قدس نماد حق طلبی و ایستادن در برابر زورِ ناحق است.

امکان دارد کمی تردید در دلمان وجود داشته باشد که آیا اصلاً این راهپیمایی فایده ای دارد یا نه؟!
اما خوب است بدانیم، شاید کمترین فایده اش برای آن که مظلوم واقع شده این باشد که دلگرم شود و بداند که صدای حق خواهی اش شنیده می شود(حتی از گلوی انسان های دیگر)
شاید کمترین فایده اش این باشد که در دل ظالم، ترس و تردیدی از ظلم مجدد بیاندازد و برایش یادآور شود که: «روز مظلوم اگر شوم و اگر مشئوم است/روز ظالم به یقین تیره تر از مظلوم است»
شاید کمترین فایده اش این باشد که روحیه حق طلبی و ظلم ستیزی را در انسان زنده نگه می دارد و انسانیتِ انسان از بین نمی رود.
خلاصه اینکه؛ قدم ها و فریادهای انسانی در حمایت از حقّ انسانی دیگر، هم موثر است، هم دلگرم کننده و هم باعث بالندگی و فراخی روح انسان می شود.
یادمان نرود که اگر ظلم کردن باب شود و مظلوم بدون حمایت بماند، این رویه در هر زمان و مکانی ممکن است رخ دهد.