آرامش

(آن هنگام که رسول خدا (ص) رحلت کرد و ابوبکر بر مسند خلافت نشست و خلیفه حقیقی رسول خدا (ص) یعنی علی (ع) را از حق خود باز داشتند) روزی علی (ع) به ابوبکر فرمود: قرآن می‌فرماید؛ 

ولا تحسبن الذین قتلوا فی سبیل الله امواتا بل احیاء عند ربهم یرزقون 

: (ای پیامبر! هرگز گمان مبر آنها که در راه خدا کشته شده اند، مردگانند، بلکه آنها زنده اند و نزد پروردگارشان روزی داده می‌شود) (آل عمران -۱۶۹). 

و من گواهی می‌دهم که محمد رسول خدا (ص) شهید از دنیا رفت، سوگند به خدا آن حضرت نزد تو می‌آید، وقتی که نزد تو آمد یقین کن، چرا که شیطان نمی تواند خود را به شکل آن حضرت در آورد، آنگاه علی (ع) دست ابوبکر را گرفت و شخص پیامبر (ص) را به ابوبکر نشان داد. 

پیامبر (ص) به ابوبکر فرمود: 

(یا ابابکر آمن بعلی و باحد عشر من ولده، انهم مثلی الا النبوة وتب الی الله مما فی یدک فانه لا حق لک فیه): (ای ابوبکر به (امامت) علی (ع) ویازده فرزندش، ایمان بیاور، آنها (در مقام رهبری و در وجوب اطاعت از آنها) مانند من هستند، فقط نبوت را ندارند، از آنچه (از مقام رهبری) در دست گرفته ای، در پیشگاه خدا توبه کن، زیرا تو در آن مقام، حقی نداری). 

سپس پیامبر (ص) رفت و دیده نشده.
منبع:کافی، باب ماجاء فی الاثنی عشر … حدیث ۱۳، ص ۵۳۳-ج ۱. نظیر این مطلب در کتاب (الاختصاص شیخ مفید) ص ۲۷۴ و (اثبات الوصیه مسعودی) آمده، با این تفاوت که، این واقعه در مسجد (قبا) رخ داد و ابوبکر تصمیم گرفت، کنار بکشد، ولی عمر با گفتاری او را پشیمان کرد. ۱۹۱- سیرة الامام - حدیث ۲، ص ۴۱۱ ج ۱.