آرامش

پيغمبران و همچنين اولياء كُمَّل‏ الهى در همان عالم قرب خودشان مسائلى دارند كه براى ما درك اين مسائل مشكل است.

موسى بعد از آنكه پيغمبر شده است و الواح مى‌‏خواهد بر او نازل شود به ميقات پروردگار مى‏‌رود، اول سى شب، ولى با سى شب نتوانست دوره سلوك خودش را به پايان برساند. وَ واعَدْنا مُوسى‏ ثَلاثِينَ لَيْلَةً وَ أَتْمَمْناها بِعَشْرٍ فَتَمَّ مِيقاتُ رَبِّهِ أَرْبَعِينَ لَيْلَةً .

در اين سى شب موسى كمال مجاهدت را مى‌‏كرد براى آنكه آن شايستگى نهايى براى نزول الواح را پيدا كند، ولى نتوانست و بعد ده شب ديگر اضافه شد.

آن سى شب از اول تا آخر ماه ذى‌‏القعده بود، و ده شب ديگر كه اضافه شد، از اول تا دهم ماه ذى‌‏الحجه بود. در دهم ماه ذى‌‏الحجه بود كه «فتح» براى قلب موسى رخ داد و آنچه كه بايد، بر او فتح شد.

اين تازه بعد از دوره پيغمبرى موسى است. هر ولىّ كاملى بلكه هر مؤمنى و هر انسانى در هر سال يك دوره‏‌اى دارد.

منبع: استاد شهید مطهری، آشنایی با قرآن، ج 14 ص 83 (با تلخیص)