آرامش

یکی از گناهان، استخفاف نماز یعنی سبک
شمردن نماز است.

یعنی چه؟ یعنی وقت و فرصت دارد، می‌تواند
نماز خوبی با آرامش بخواند ولی نمی‌خواند.

نماز ظهر و عصر را تا نزدیک غروب نمی‌خواند،
نزدیک غروب که شد یک وضوی سریعی می‌گیرد
و بعد با عجله یک نمازی می‌خواند و فوراً مهرش
را می‌گذارد آن طرف؛ نمازی که نه مقدمه دارد نه
مؤخره، نه آرامش دارد و نه حضور قلب. طوری
عمل می‌کند که خوب دیگر این هم یک کاری
است و باید نمازمان را هم بخوانیم. این، خفیف
شمردن نماز است.

⭕️ این‌جور نماز خواندن خیلی فرق دارد با آن
نمازی که انسان به استقبالش می‌رود؛ اول ظهر
که می‌شود با آرامش کامل می‌رود وضو می‌گیرد،
وضوی با آدابی، بعد می‌آید در مصلّای خود اذان
و اقامه می‌گوید و با خیال راحت و فراغ خاطر
نماز می‌خواند. «السّلام علیکم» را که گفت فوراً
در نمی‌رود، مدتی بعد از نمازْ با آرامش قلب
تعقیب می‌خواند و ذکر خدا می‌گوید. این علامت
این است که نماز در این خانه احترام دارد.

نمی‌گویم نماز بخوانید:
بالاتر از نماز خواندن، محترم بشمارید.

اولًا برای خودتان در خانه یک مصلّایی انتخاب
کنید (مستحب هم هست) یعنی در خانه نقطه‌ای
را انتخاب کنید که جای نمازتان باشد، مثل یک
محراب برای خودتان درست کنید.

اگر می‌توانید (همان طوری که پیغمبر اکرم یک
مصلّی و جای نماز داشت) یک اتاق را به عنوان
مصلّی انتخاب کنید. اگر اتاق زیادی ندارید، در
اتاق خودتان یک نقطه را برای نماز خواندن
مشخص کنید.

یک جانماز پاک هم داشته باشید. در محل نماز که
می‌ایستید، جانماز پاکیزه‌ای بگذارید، مسواک
داشته باشید، تسبیحی برای ذکر گفتن داشته
باشید. وقتی که وضو می‌گیرید، اینقدر با عجله
و شتاب نباشد

مجموعه‌آثاراستادشهیدمطهری، ج۲۳، ص: ۵۱۱