آرامش

پسرم! بدان تو براى آخرت آفريده شدى، نه دنيا، براى رفتن از دنيا، نه پايدار ماندن در آن، براى مرگ، نه زندگى جاودانه در دنيا، كه هر لحظه ممكن است از دنيا كوچ كنى، و به آخرت در آيى….
و تو شكار مرگى هستى كه فرار كننده آن نجاتى ندارد،
و هر كه را بجويد به آن می رسد،
و سرانجام او را می گيرد.
پس از مرگ بترس!!!
نكند زمانى سراغ تو را گيرد كه در حال گناه يا در انتظار توبه كردن باشى
و مرگ مهلت ندهد و بين تو و توبه فاصله اندازد، كه در اين حال خود را تباه كرده‏ اى….
پسرم!فراوان بياد مرگ باش،
و به ياد آنچه كه به سوى آن می روى، و پس از مرگ در آن قرار می گيرى.
تا هنگام ملاقات با مرگ از هر نظر آماده باش، نيروى خود را افزون، و كمر همّت را بسته نگهدار كه ناگهان نيايد و تو را مغلوب سازد.
مبادا دلبستگى فراوان دنيا پرستان، و تهاجم حريصانه آنان به دنيا، تو را مغرور كند: چرا كه خداوند تو را از حالات دنيا آگاه كرده، و دنيا نيز از وضع خود تو را خبر داده، و از زشتی هاى روزگار پرده برداشته است!!!

ترجمه نامه 31