دلنوشته
سید بن طاووس رضوان الله علیه خطاب به پسرش می نویسد:
پسرم محمد میگویم:
اگر دعا برای برادران مؤمن تا این حد ارزشمند است، دعا برای امام زمانت چگونه خواهد بود؟
آن پادشاهی که سبب وجود توست و تو خود معتقدی که
اگر او نبود خداوند نه تو را می آفرید و نه دیگری را،
و می دانی که آن وجود شریف واسطه لطفی
است که سبب تمام نعمتهاست،
پس تا می توانی مواظب باش دیگری را در محبت و دعا بر او مقدم نداری
و هنگامی که خواستی برای آن مولای عظیم الشان دعا کنی، با تمام وجود دعا کن.
مبادا فکر کنی او به دعای تو محتاج است، هرگز چنین نیست و هرکس چنین فکری کند بیمار است،
اینکه می گویم برای او دعا کن، فقط برای این است که او حق بزرگی بر تو دارد و بسیار در حق تو احسان نموده است،
و اگر قبل از دعا برای خودت برای او دعا کنی، ابواب اجابت زودتر به رویت گشوده می شود،
زیرا تو با گناهت باب دعا را بر روی خود بسته ای، ولی هنگامی که برای آن مولایی دعا کنی که از خواص درگاه خداست، به احترام او باب اجابت به رویت گشوده می شود
و آنگاه خود و همه کسانی که در حقشان دعا می کنی بر خوان و احسان او می نشیند و مشمول رحمت، کرم و عنایت الهی می شوید، چون خود را به او مرتبط کرده اید.
مبادا به استناد عمل فلان شیخ و فلان شیخ که هرگز در حق آن حضرت دعا نمی کنند، بلکه اصلا از او غافلند و هرگز نامی از او نمی برند از دعا به آن حضرت غافل شوی،
که غفلت از یاد او اشتباهی فاحش است، پس به آن چه گفتم عمل کن که حق واضح همان است.
منبع :فلاح السائل و نجاح المسائل.ص112.ط قم المقدسة
✨اللهم عجل لولیک الفرج