آرامش

كسى مى‌‏تواند از غريزه حبّ به مال و حُبّ به دنيا و حبّ به نفس آزاد شود كه به عشق عظيم‌ترى رسيده باشد و به نيروى وسيع‌ترى و عميق‌ترى دست يافته باشد؛ كه: «الَّذينَ آمَنُوا اشَدُّ حُبّاً للَّهِ‏»(بقره:۱۶۵).
 و با اين زيربناست كه انفاق و مواسات و ايثار شكل مى‌گيرد و استوار مى‌شود.
آنها كه از غريزه‌ها آزاد شده‌اند و علاقه به خودشان از روى وظيفه است و رسيدگى به خودشان به خاطر دستور حق است، اينها به آسانى مى‌توانند هنگامى كه محتاج‌تر و يا كم‌ظرفيت‌تر از خود را مشاهده كردند، مال خود را كه مال خداست به او ببخشند و حتى چند شب گرسنه بمانند.
استاد مرحوم علی صفایی حائری 

منبع:فقر و انفاق، ص۶۴.

پیامبر خدا (صلی الله علیه وآله): کودکان را به خاطر پنج چیز دوست میدارم:
اول آن که بسیار می گریند.
دوم آن که با خاک بازی می کنند.
سوم آنکه بدون کینه دشمنی می کنند.
چهارم آن که چیزی را برای فردا ذخیره نمی کنند.
پنجم آن که می سازند و سپس ، خراب می کنند.
       المواعظ العددیه: ص ۲۵۹

امام_صادق “عليه السلام” فرمودند:
«لَا يَرَى أَحَدُكُم إِذَا أَدخَلَ عَلَى مُؤمِنٍ سُرُوراً أَنَّهُ عَلَيهِ أَدخَلَهُ فَقَط بَل وَ اللَّهِ عَلَينَا بَل وَ اللَّهِ عَلَى رَسُولِ اللَّهِ صلى الله عليه و آله»
كسى از شماها گمان نكند اگر مؤمنى را خوشحال كرد تنها او را خوشحال كرده باشد بلكه قسم به خداوند، ما اهل بیت “عليهم السلام” را شاد کرده است بلکه پيامبر خدا “صلى الله عليه و آله” را نیز شاد و مسرور نموده است.
منبع: كافی، ج۲، ص۱۸۹

 قبل از هر چیز باید متذکر شد که تمامی این احادیث جزء مستحبات محسوب می گردند و اصلی ترین و مهمترین امر این است که انسان غذا و لقمه ای را که می خورد از راه حلال به دست آمده باشد و شبهه ناک نباشد. زیرا اگر لقمه حرام باشد انسان هر کدام از این مستحبات را انجام دهد فایده ای ندارد چون اصل را کنار گذاشته و به فرع پرداخته است.
 شستن دستها پیش و پس از غذا:

۱- پیامبر خدا(ص): شستن دستها پیش و پس از غذا، شفایی برای تن و مایه برکت در روزی است.

۲- پیامبر خدا(ص): شستن دستها پیش از غذا، فقر را دور می کند و شستن دستها پس از غذا، اندوه را می راند و چشم را سلامت می دهد.
گذاشتن سبزی در سفره:

پیامبر خدا(ص): سفره هایتان را به سبزی آذین کنید؛ زیرا آن، همراه با گفتن بسم الله، شیطان را می راند.
درآوردن کفش ها:

رسول خدا(ص): به هنگام غذا، کفش هایتان را درآورید؛ چرا که این، رفتاری زیباست. چون غذا نهاده می شود، کفش های خود را درآورید؛ زیرا این کار، موجب آسایش بیشتر پاهایتان است.
بر زبان آوردن نام خدا:

۱- رسول اکرم(ص): هر غذایی که بر آن نام خدا برده نشود، درد است و هیچ برکتی در آن نیست.

۲- امام علی(ع): در سفارش های خود به کمیل، هنگام غذا خوردن، از آن کسی نام ببر که با وجود نام او، دیگر هیچ دردی زیان نمی رساند و نامش، شفای همه بیماری ها و ناتن درستی هاست.
خوردن با دست راست:

پیامبر اکرم(ص): هیچ یک از شما با دست چپش نخورد و با آن ننوشد، همانا شیطان با دست چپش می‌خورد و می‌نوشد.
آغاز و پایان دادن غذا با نمک:

۱- پیامبر خدا(ص): هر کسی که غذای خود را با نمک آغاز کند وبا نمک به پایان ببرد، از هفتاد و دو درد، که جذام و برص(پیسی) از آن جمله است، در امان می ماند.

۲- امام صادق(ع): بنی اسرائیل، غذا را با سرکه آغاز می کردند و با آن نیز به پایان می بردند؛ ولی ما با نمک آغاز می کنیم و با سرکه به پایان می بریم.
خوردن غذا به هنگام گرسنگی و اشتها:

۱- رسول اکرم(ص): خوردن بدون گرسنگی و خوابیدن بدون بیداری کشیدن و احساس نیاز به خواب، نزد خداوند، گناهی سهمگین است.

۲- امام علی(ع): هر کس می خواهد هیچ غذایی به او زیانی نرساند، تنها هنگامی غذا بخورد که گرسنه شده و معده او ازخوراک پیشین، پاک شده باشد.
منابع؛

مکارم الأخلاق، جلد ۱، صفحه ۳۰۱

بحارالانوار، جلد ۶۶، صفحه ۴۲۵

كنز العمّال، ج ۱۵، ص ۲۶۲