حاکم اسلام و شکم‌های گرسنه
✨﷽✨
✍ امام علی علیه السلام: به خدا سوگند، من از دنیاى شما مالی فراهم نکرده‌ام و به جاى این لباس، که اکنون کهنه شده است، لباس دیگری آماده نساخته‌ام. اگر اراده کنم، به عسل مصفا و مغز گندم و جامه‌هاى ابریشمین، دست مى‌یابم.
ولى هیهات که هواى نفس بر من غلبه یابد و حرص، مرا به گزینش طعام‌ها بکشاند، در حالی که در «حجاز» یا «یمامه» بینوایى باشد که به یافتن قرص نانى امید ندارد و هرگز مزّه‌ی سیرى را نچشیده باشد.
یا شب با شکم انباشته از غذا سر بر بالین نهم و در اطراف من شکم‌هایى گرسنه باشد. آیا به همین راضى باشم که مرا ((امیرالمؤمنین)) می‌گویند ولی با مردم در سختی‌هاى روزگارشان مشارکت نداشته باشم؟
مرا براى آن نیافریده‌اند که چون چهارپایان در آغل بسته شده، غذاهاى لذیذ به خود مشغولم سازد، غافل از آن که نداند برای چه فربه‌اش مى‌سازند!
? نامه 45 نهج البلاغه