آرامش

 
اگر، در روزگاری که شبه‌روشنفکران، ناامیدی را دکان کرده‌اند و وسیله کسب، امید، چیزی جز بلاهت به شمار نمی‌آید، ابن مشغله کتباً اقرار می‌کند که «به بلاهتِ امید آراسته است.»

او ایمان دارد که جهان، حتی یک روز قبل از انهدام، به کمال خود، به اوج خود و به شکوه رویایی خود خواهد رسید؛ و همه رنج‌ها به همین یک روز کوتاه می‌ارزد…
ابن مشغله

نادرابراهیمی

نشر روزبهان

صفحه ۵۷.