آرامش

علی(ع) نزد پیامبر(ص) رفت و اجازۀ نبرد با او را خواست. پیامبر(ص) اجازه نفرمود.

عمرو دعوت خویش را تکرار می کرد ولی هیچ کس برای مبارزه با او پیشقدم نمی شد.

 تا این که عمرو خروشید که: از بس که مبارز خواستم صدایم گرفت.

 پیامبر(ص) به ناچار به علی اجازه داد. علی(ع) در برابر او به میدان رفت. 

 اولین ضربۀ عمرو زره آن حضرت را شکافت و به سر مبارک رسید و آن را مجروح کرد. 

 در همان حال علی(ع) با یک ضربۀ شمشیر ران چپ عمرو را قطع نمود و وی را بر زمین افکند و برای قتل وی بر زانو قرار گرفت که عمرو بر چهرۀ مبارک آن حضرت آب دهان افکند. 

حضرت برخاست و از قتل وی در آن حالت خشم چشم پوشید

????شکست نامنتظرۀ عمرو در برابر دیدگان شگفت زدۀ احزاب قریش، روحیۀ ایشان را به کلی تخریب نمود و آنان تصمیم به انصراف از ادامۀ محاصره و بازگشت گرفتند، در حالی که پیش تر هم پیمان شده بودند که تا یکسره ساختن کار مسلمین باز نگردند.

پیامبر(ص) در مورد نبرد علی(ع) با عمرو فرمود:

«مبارز علی با عمرو در روز خندق، از اعمال امتّم تا روز قیامت برتر است.»

منبع : المستدرک الصحیحین للحاکم النیشابوری ج ۳ ص۳۲

تاریخ بغداد للخطیب البغدادی ج 13 ص ۱۹

در کتاب ذخيرة الملوک است که علي عليه السلام در مسجد کوفه معتکف بود موقع افطار عربي نزد آنحضرت آمد علي عليه السلام از انبان نان جو کوبيده شده در آورد و مقداري بعرب داد عرب آنرا نخورد و بگوشه عمامه‏اش بست و آمد بخانه حسنين عليهما السلام و با آنها غذا خورد و گفت در مسجد مرد غريبي ديدم که جز اين نان کوبيده جو چيزي نداشت و دلم برايش سوخت کمي از اين غذا براي او ببرم که بخورد! حسنين عليهما السلام گريه کردند و گفتند او پدر ما امير المؤمنين عليه السلام است که با اين رياضت با نفسش مجاهدت ميکند.

منبع :ينابيع الموده باب 51 ص. 147. 

ﺍﺯ ﺟﺎﺑﺮ ﺑﻦ ﻋﺒﺪﺍﻟﻠﻪ ﺭﻭﺍﻳﺖ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﺭﺳﻮﻝ ﺧﺪﺍ ﺻﻠﻰ ﺍﻟﻠﻪ ﻋﻠﻴﻪ ﻭﺁﻟﻪ وسلم  ﻓﺮﻣﻮﺩ:

 ﺑﺮ ﺳﺮ ﺩﺭِ ﺑﻬﺸﺖ ﻧﻮﺷﺘﻪ ﺷﺪ: [ﺧﺪﺍﻳﻰ ﺟﺰ  ﺍﻟﻠﻪ ﻧﻴﺴﺖ ﻣﺤﻤﺪ ﻓﺮﺳﺘﺎﺩﻩ ﺧﺪﺍﺳﺖ، ﻭ ﻋﻠﻰ ﺑﺮﺍﺩﺭ ﻓﺮﺳﺘﺎﺩﻩ ﺧﺪﺍﺳﺖ ﻭ ﭘﻴﺶ ﺍﺯ ﺩﻭﻫﺰﺍﺭ ﺳﺎﻝ ﺍﺯ ﺁﻧﻜﻪ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺁﺳﻤﺎﻥ ﻭ ﺯﻣﻴﻦ ﺭﺍ ﺑﻴﺎﻓﺮﻳﻨﺪ.

منبع: ﭘﺮﺗﻮﻯ ﺍﺯ ﻓﻀﺎﺋﻞ ﺍﻣﻴﺮ ﻣﺆﻣﻨﺎﻥ، ﻋﻠﻰ ﻋﻠﻴﻪ ﺍﻟﺴﻠﺎﻡ، ﺹ: ۸۸

آیه 55 سوره مائده 

آيه ولايت ـ عموم مفسرين و محدثين مانند فخر رازي و نيشابوري و زمخشري و ديگران از ابن عباس و ابوذر و سايرين نقل کرده‏اند که روزي سائلي در مسجد از مردم سؤال نمود و کسي چيزي باو نداد، علي عليه السلام که مشغول نماز و در حال رکوع بود با انگشت دست راست اشاره بسائل نمود و سائل متوجه شد وآمد انگشتر را از دست او خارج نمود و آيه انما وليکم الله و رسوله و الذين امنوا الذين يقيمون الصلوة و يؤتون الزکوة و هم راکعون [2] نازل گشت يعني ولي و صاحب اختيار شما فقط خدا و رسول او و مؤمنيني هستند که نماز را بر پا ميدارند و در حال رکوع زکوة ميدهند. (اگر چه مؤمنين را بصيغه جمع آورده که در حال رکوع صدقه ميدهند ولي در خارج مصداق واقعي آن منحصر بفرد بوده و علي عليه السلام ميباشد، بعضي هم گفته‏ اند چون ائمه ديگر نيز داراي مقام ولايت بوده و اولاد معصومين علي عليه السلام ميباشند لذا بصيغه جمع قيد شده است. ). 

در آنحال رسول اکرم صلي الله عليه و آله از سائل پرسيد آيا کسي بتو چيزي داد؟ سائل ضمن اشاره بعلي عليه السلام عرض کرد اين انگشتر را او بمن داد

منبع:*سوره مائده آيه 55. 

منبع:*کفاية الطالب ص 250 ـ مناقب خوارزمي ص 178 و کتب دیگر..