آرامش

اعتراف ديگران، گاهي از طرف موافقان و طرفداران آن حضرت بوده است و گاه از ناحية مخالفان و حتي دشمنان سرسخت آن حضرت كه از هر بخش، نمونه‌هايي ارائه مي‌شود. از موافقان به اين افراد اشاره مي‌شود:

 جدّ و پدر بزرگوار آن حضرت، او را عالم آل محمد كه پيش‌تر ناميدند به حديث آن اشاره شد.

اباصلت مي‌گويد: «من از علي بن موسي الرضا داناتر نديدم و هيچ عالمي او را نديد؛ مگر اينكه همين گواهي من را داد (نسبت به علم او) مأمون در مجلسي جمعي از علماي اديان و گروهي از فقهاي شريعت اسلامي و جمعي از متكلمين را جمع كرد. آن حضرت بر همه آنها غالب شد و كسي نماند مگر اينكه به فضيلت علمي و برتري وی و قصور خود در مقابل او اعتراف كرد.

شيخ مفيد مي‌گويد: «امام بعد از موسي بن جعفر علیه السلام پسرش ابا الحسن علي بن موسي الرضا علیه السلام است به علت برتري او بر تمام برادرانش و خانواده‌اش و به خاطر علم (بالا) و حلم و ورعي كه از او ظاهر شد. اين، امري است كه شيعه و سنّي بر آن اتفاق دارند، و او را به اين اوصاف مي‌شناختند.