آرامش

? 
‌
?در شگفتم از کسى که در وجود خداوند شک مى‌کند در حالى که آفرینش خداوند را مى‌بیند. ?
‌
? در شگفتم از بخیل به سوى فقرى مى شتابد که از آن مى گریزد، و سرمایه اى را از دست مى دهد که براى آن تلاش مى کند. در دنیا چون تهیدستان زندگى مى کند، امّا در آخرت چون سرمایه داران محاکمه مى شود.
? و در شگفتم از متکبّرى که دیروز نطفه اى بى ارزش، و فردا مردارى گندیده خواهد بود.
? و در شگفتم از آن کس که آفرینش پدیده ها را مى نگرد و در وجود خدا تردید دارد.
? و در شگفتم از آن کس که مردگان را مى بیند و مرگ را از یاد برده است.
? و در شگفتم از آن کس که پیدایش دوباره را انکار مى کند در حالى که پیدایش آغازین را مى نگرد.
? و در شگفتم از آن کس که خانه نابود شدنى، را آباد مى کند امّا جایگاه همیشگى را از یاد برده است.
‌
? نهج البلاغه، حکمت 126
‌