آرامش

قال على عليه‏ السلام :

يَنبَغى لِلعاقِلِ اَن يَحتَرِسَ مِن سُكرِ المالِ وَ سُكرِ القُدرَةِ ، وَ سُكرِ العِلمِ ، وَ سُكرِ المَدحِ وَ سُكرِ الشَّبابِ ، فَاِنَّ لِكُلِّ ذالِكَ رياحا خَبيثَةً تَسلُبُ العَقلَ وَ تَستَخِفُّ الوَقارَ؛

سزاوار است كه عاقل ، از مستى ثروت، قدرت ، دانش ، ستايش و مستى جوانى بپرهيزد، چرا كه هر يك را بادهاى پليدى است كه عقل را نابود می کند و وقار و هيبت را كم می ‏نمايد.

منبع:غرر الحكم، ص 797

 کلمه مبارکه «لا اله الاّ الله» به حساب ابجد 135 است. آیا عدد 135 برای ما یک عدد مقدسی است؟ نه❗️ 

عدد 92 مساوی است با اسم مبارک محمد(ص). آیا عدد 92 برای ما یک عدد مقدسی است؟ نه❗️

عدد 110 مساوی است با اسم مبارک علی(ع). آیا این عدد از نظر اسلام یک تقدسی دارد؟ نه❗️

 اسلام از این بازیها خوشش نمی‌آید. 

 برای این جور چیزها یک حدیث ضعیف هم شما نمی‌توانید پیدا کنید. 

 ممکن است شما بگویید من که این کار را می‌کنم فقط می‌خواهم وابستگی خودم را به پیغمبر، به «لا اله الاّ الله»، به امیرالمؤمنین نشان بدهم. 

می‌گویم شما چرا شعارهایی را که خود اسلام آنها را شعار انتخاب کرده است کنار می‌گذارید، بعد شعاری از پیش خودتان انتخاب می‌کنید؟ 

 حساب ابجد که یک حساب و رمز واقعی و یکی از قوانین حقیقی عالم نیست. اساساً ما نباید به این حسابها ترتیب اثر بدهیم، ‌در هیچ جا ولو به عنوان شعار. 

منبع:پانزده گفتار، ص 158 و 159

یا صاحب الزمان!

طفل بی حوصله ام،

خسته ز تعطیلی ها،

مهر من، زود بیا

وقت دبستان من است…

پاسخ: اینكه سلاح حضرت و يارانش، هنگام ظهور چه خواهد بود، امري است كه حقيقت آن براي ما روشن و آشكار نيست؛ چرا كه ترسيم صحيح و دقيقي از آينده براي ما قابل تصور نيست. لذا تعيين و مشخص كردن نوع سلاح، امكان ندارد. البته در اين ميان چند نكته قابل دقت و تأمل است: 

الف. رواياتي كه در آنها به «سيف، (شمشير)» اشاره شده، لزوماً به معناي آن نيست كه نوع سلاح حضرت، شمشير است؛ بلكه معناي اولي و درست آن، اين است كه قيام امام مهدي(ع) مسلحانه است. اگر مراد روايات واقعاً «شمشير» باشد معناي آن اين است كه قيام مسلحانه، با شمشير خواهد بود. اين معناي دوم، البته محل ترديد است. 

ب. هر چند در دوران حضرت، علم شكوفا مي‌شود و مردم به كمك آن، به درستي از مواهب الهي استفاده مي‌كنند، ولي اين شكوفايي، لزوماً به معناي تأييد و تكميل شكوفايي و پيشرفت صنعتي مردم در دوران غيبت نيست. به بيان ديگر، هر پيشرفتي قابل پذيرش و ادامه نيست، از جمله پيشرفت در صنايع جنگي كه روح حاكم بر آن، بر اساس تسلط بيشتر عده‌اي قليل بر منابع طبيعي و عمومي دنيا و استثمار آن به نفع خود است. طبيعي است اين پيشرفت، در نظام مهدوي ـ كه بر اساس صلح و عدالت است ـ جايي ندارد و حضرت نيز نيازي به استفاده از سلاح‌هاي مدرن و فوق مدرن ندارد. 

ج. پيروزي در جنگ و غلبه بر دشمن، تنها با تكيه بر سلاح و ادوات جنگي نيست؛ بلكه درايت و فرماندهي درست نيز شرط است. امام زمان(ع) از درايت و فرماندهي خود كه از علم الهي سرچشمه گرفته است، بهره مي‌برد. علاوه بر آنكه حضرت، علاوه بر امداد‌هاي غيبي و ملائكه، مجهز به لشكر رعب است و خداوند، وحشتي در دل دشمنان او مي‌افكندكه توان درست فكر كردن و بهره‌بردن از تجهيزات را از دست مي‌دهند. پيامبر اسلام(ص)، نيز در جنگ‌هاي خود، مؤيد به اين ابزار‌ها بود(مانند جنگ بدر و احزاب) و بر دشمنان پيروز مي شدند .