آرامش

روزى متوكّل عبّاسى جهت ايجاد وحشت و ترس براى حضرت ابوالحسن، #امام_هادى عليه السلام و ديگر شيعيان و پيروان آن حضرت، دستور داد تا لشكريانش كه تعداد نود هزار اسب سوار بودند، خود را مجهّز و صف آرائى كنند. 

و پيش از آن، دستور داده بود تا هر يك از آن‌ها خورجين اسبش را پر از خاك نمايد و در وسط بيايانى تخليه كنند، كه در نتيجه تپّه بسيار عظيمى از خاك‌ها درست شد. 
چون لشكريان در اطراف آن صفّ آرائى كردند، متوكّل با حالتى مخصوص بالاى تپّه رفت ؛ و سپس امام علىّ هادى عليه السلام را نزد خويش احضار كرد، تا عظمت لشكر و قدرت خود را به آن حضرت نشان دهد؛ و به وى بفهماند كه در مقابل خليفه هيچ قدرتى، توان كمترين حركت را ندارد. 
همين كه امام هادى عليه السلام كنار متوكّل عبّاسى قرار گرفت و آن صفوف فشرده و مجهّز را تماشا كرد، به او فرمود: آيا ميل دارى من نيز لشكر خود را به تو نشان دهم؟ متوكّل اظهار داشت: آرى. بعد از آن، حضرت دعائى را به درگاه خداوند متعال خواند، پس ناگهان ما بين آسمان و زمين، از سمت شرق و غرب، لشكريانى مجهّز صفّ آرائى كرده و منتظر دستور مى باشند. 
متوكّل با ديدن چنين صحنه اى مدهوش و وحشت زده گرديد. و چون او را به هوش آوردند، حضرت به او فرمود: ما با شما در رابطه با مسائل دنيا و رياست، درگير نخواهيم شد؛ چون كه ما مشغول امور و مسائل مربوط به آخرت هستيم، به جهت آن كه سراى آخرت باقى و أبدى است و دنيا فانى و بى ارزش خواهد بود. بنابر اين، از ناحيه ما ترس و وحشتى نداشته باشيد؛ همچنين گمان خلاف و بد درباره ما نداشته باشيد.
منبع :إثبات الهداة: ج ۳، ص ۳۷۷، ح ۴۶

مجموعة نفيسة: ص ۲۳۶

محشور شدن گنهــکاران 

امام زین العابدین علیہ السلام فرمودند: مردم در زمان ما شش گروه اند: شیر، گرگ، روباه، سگ، خوک و گوسفند.

اما شیر، حاکمان و پادشاهانی هستند که دوست دارند بر هر کسی مسلط باشند و ظلم کنند، ولی احدی در برابر فسادشان ایستادگی نکند؛
و اما گرگ، تجاوز و کسبه ای هستند که در وقت خریدن جنس، آن را مذمت می کنند تا ارزان تر بخرند، ولی برای فروش، آن را می ستایند تا گران تر بفروشند،
اما روباه، کسانی هستند که دین را وسیله ای برای دنیاشان قرار داده اند، و آنچه را به زبان می آورند، در دل قبول ندارند،
اما خوک ها، مردانی که شبیه زن هستند که رفتار زنانه دارند و همچنین کسانی که ذلیل و اسیر شهوتند و به هر عمل زشتی که دعوت می شوند، پاسخ مثبت می دهند.
اما سگ، انسان بد زبان و فحاش است، به طوری که مردم از ترس زبانش او را احترام می کنند. (در واقع کسی که جلوی زبانش را نمی گیرد و حرف های زشت از دهانش بیرون می آید و مردم از ترس این که مبادا به آنها فحش دهد یا بد زبانی کند او را احترام می کنند، و یا این که در منزل همیشه سر و صدا می کند و سر زن و بچه هایش داد و فریاد می کشد، این شخص گر چه در ظاهر شکل آدم است ولی در باطن سگ است و خوی و خصلت آن را دارد و در روز قیامت به صورت سگ وارد صف محشر می شود.)

اما گوسفند، شخص با ایمانی است که مانند گوسفند افراد شرور موی او را می بُرند، گوشت او را می خورند و استخوانش را می شکنند
منبع :خصال شیخ صدوق (ره)، ابواب ششگانه

قدرجوانیت رابدان
زندگی ما حکایت یخ‌فروشیست 

که از او پرسیدند : فروختی ؟ 

گفت : نه ! ولی تمام شد ! ! !
 امام علی ؏ ؛

فرصت‌ها همچون ابـر مى‌گذرند
منبع: نهج‌البلاغـه

​امام حسن عسکری علیه السلام فرمودند:

التَّواضُعُ نِعْمة لا یُحْسَدُ عَلَیهَا؛

فروتنی نعمتی است که بر آن حسد نمی ورزند.
تحف العقول، ص ۴۸۹
شرح حدیث :

اگر مال و ثروت یا مقام عالی و رتبه ی اجتماعی و شهرت داشته باشید، یا از زیبایی، رفاه، خانه خوب، ماشین گران قیمت و… برخوردار باشید، ممکن است کسانی چشم دیدن اینها را نداشته باشند. حسادت بورزند و با شما دشمن شوند.

اما تنها نعمتی که هرکس داشته باشد مورد حسادت قرار نمی گیرد، «تواضع» است.
افراد فروتن، مورد علاقه مردم هستند. محبوبیت دارند، کسی هم نمی کوشد که این نعمت را از چنگ آنان بیرون آورد، چون اصلاً نعمتی نیست که بشود دزدید و به یغما برد؛ حالتی ارزشمند و درونی در افراد است که برای خود امتیازی قایل نیستند و غرور و تکبر ندارند.

تواضع، موجب شرافت انسان است. تواضع، آدمی را رفعت می بخشد و تکبر موجب ذلّت می شود.

ماه آسمان، هرچند تواضع می کند و در برکه ی آب یا حوض حیاط جلوه می کند و خود را تا این حدّ پایین می آورد، ولی مکان اصلی او اوج آسمان است.

چه بهتر که افراد مشهور و ثروتمند و صاحب مقام در برابر دیگران تواضع کنند تا دچار غرور نگردند.
حضرت امیر علیه السلام فرمودند:

«چه نیکوست که اغنیا در برابر فقرا تواضع کنند، تا به پاداشی که نزد خداوند دارند برسند.» (1)

تواضع ز گردنفرازان نکوست

گدا گر تواضع کند خوی اوست

هیچ کس از فروتنی و تواضع، پست و حقیر نمی شود.

عزّت را در خاکساری بجوییم.
پی نوشت:

1. ما احسن تواضع الاغنیاء للفقراء طلباً لما عندالله: (غررالحکم، ج۶، ص ۱۰۰)
منبع : حکمت های عسکری ،جواد محدثی