آرامش

فضیل بن یسار می‌گوید: در آن هنگام که امام صادق (ع) در بستر شهادت بود و سخت نحیف و ناتوان شده بود، به بالینش رفتم، آن حضرت مرا چنین نصیحت کرد:  
ای فضیل! من این سخن را همواره می‌گویم: (هرگاه کسی را که خداوند او را به این امر (پذیرفتن امامت ما) آشنا نموده، اگر چه بر سر کوهی باشد و مرگ او را فرا گیرد، زیانی به او نمی رسد.  

ای فضیل! مردم به سوی راست و چپ منحرف شدند ولی ما و شیعیان ما، در صراط مستقیم، هدایت شده ایم. ای فضیل! اگر مؤمن صبح کند و مشرق و مغرب در اختیارش قرار گیرد، برای او خیر است و اگر خیر کند در حالی که اعضایش قطعه قطعه شده باشند، باز برای او خیر است.  
ای فضیل! خداوند جز خیر مؤمن را انجام ندهد  

ای فضیل! اگر دنیا در نزد خدا به اندازه بال مگسی ارزش داشت، خداوند شربت آبی از آن، به دشمن نمی آشامانید.  
ای فضیل! کسی که همت او یک چیز (خشنودی خدا) باشد خداوند او را به هدفش می‌رساند.  
ای فضیل! کسی که همت و هدفش به هر سوئی (که دلش می‌خواهد) باشد (نه رضایت خدا) خدا باکی ندارد که او را در چه دره ای (و در چه خط ضلالت و نافرجامی) به هلاکت برساند.
منبع: اصول کافی؛ باب الرضا بموهبه الایمان و الصبر … حدیث ۵ ص ۲۴۶ - ج ۲

قالَ الاْمامُ عَلیّ بنُ الْحسَین، زَیْنُ الْعابدین عَلَیْهِ السَّلام:  

ثَلاثٌ مَنْ کُنَّ فیهِ مِنَ الْمُؤمِنینَ کانَ فی کَنَفِ اللّهِ، وَأظَلَّهُ اللّهُ یَوْمَ الْقِیامَةِ فی ظِلِّ عَرْشِهِ، وَآمَنَهُ مِنْ فَزَعِ الْیَوْمِ الاْکْبَرِ: مَنْ أَعْطی النّاسَ مِنْ نَفْسِهِ ما هُوَ سائِلهُم لِنَفْسِهِ، ورَجُلٌ لَمْ یَقْدِمْ یَداً وَرِجْلاً حَتّی یَعْلَمَ أَنَّهُ فی طاعَةِ اللّهِ قَدِمَها أَوْ فی مَعْصِیَتِهِ، وَرَجُلٌ لَمْ یَعِبْ أخاهُ بِعَیْب حَتّی یَتْرُکَ ذلکَ الْعِیْبَ مِنْ نَفْسِهِ. 

———
امام_سجاد علیه اسلام فرمود: سه حالت و خصلت در هر یک از مؤمنین باشد در پناه خداوند خواهد بود و روز قیامت در سایه رحمت عرش الهی می‌باشد و از سختی‌ها و شداید صحرای محشر در امان است:

1 آن که در کارگشائی و کمک به نیازمندان و درخواست کنندگان دریغ ننماید.
2 آن که قبل از هر نوع حرکتی بیندیشد که کاری را که می‌خواهد انجام دهد یا هر سخنی را که می‌خواهد بگوید آیا رضایت و خوشنودی خداوند در آن است یا مورد غضب و سخط او می‌باشد. 
3 قبل از عیب جوئی و بازگوئی عیب دیگران، سعی کند عیب‌های خود را برطرف نماید.
 تحف العقول: ص۲۰۴

بحارالأنوار: ج ۷۵، ص ۱۴۱، ح ۳

حضرت روح الله:

اگر بند بند استخوانهایمان را جدا سازند، اگر سرمان را بالای دار برند، اگر زنده زنده در شعله ‏های آتشمان بسوزانند، اگر زن و فرزندان و هستی‏ مان را در جلوی دیدگانمان به اسارت و غارت برند هرگز امان نامه کفر و شرک را امضا نمی‏کنیم!
(صحیفه امام، ج‏21، ص: 98)

در اسلام معیار رضایت خداست و نه شخصیت‌ها. ما شخصیت‌ها را با حق می‌سنجیم و نه حق را با شخصیت‌ها.

معیار حق و حقیقت است.
منبع: پندها و حکمت ها، صفحه 20