آرامش

 حضرت محمد صلی الله علیه و آله، زنی را مشاهده کردند که در حالی که روزه بود، به کنیز خود دشنام می‌داد.

رسول الله، غذایی طلبیدند و به آن زن فرمودند:
«از این غذا بخور!»

زنی که فحاشی کرده بود عرض کرد:
«من روزه هستم!»

? حضرت محمد (ص) فرمودند:
چگونه روزه هستی در حالی که به کنیزت دشنام داده‌ای؟! چه اندک هستند روزه داران حقیقی و چه بسیارند گرسنگی کشندگان! روزه داری فقط خودداری از خوردن و نوشیدن نیست!

? وسائل الشیعه ، ج 10 ، ص 167

بسم رب الشهداء و الصدیقین
روایتی از حضور#طلبه-ای که با تمام مشکلاتش مشتاقانه به دیدار رهبری شتافت.

◀ در سایه سار عشق و محبت و انتظاری چندین ساله و غیر مترقبه در حالی روزگار به خود می‌گذراندم که انتظار هر اتفاقی می‌رفت جز خبر دیدار نائب امام زمان(عج). در چندین سال #طلبگی-ام همیشه منتظر همچون خبری بودم و همچون روزی را انتظار می‌کشیدم ولی زمانی که خبر دیدار را به من دادند که اون هم از میان این همه #طلبه من لیاقت یافته‌ام شکه شده بودم.

لحظه لحظه ی عجیبی ? بود در عمرم چنین لحظه‌ای را تجربه نکرده بودم سکوتی عالم گیر فضا را مدهوش خود کرده بود فقط در این سکوت استثنایی چند چیز قابل تامل بود قطره قطره‌های اشک ? ، بر روی گونه‌ها جاری می گشت‌و ذکری که از بین دو لب جاری بود آرام به گوش می‌خورد.
(خدایا شکرت،الحمدالله،سپاس تورا)

◀ لحظه موعود فرا رسیده بود جلوه‌ای زیبا از سلاله زهرا(س) و یادگار پیامبر(ص) و علی (ع) وارد مجلس شد چشم‌های خیره شده و ذهن‌های مبهوت فقط دنباله رو قدم‌های آن آقا بود.در زمان ورودآقا چشمان گریان ، باز این اجازه را به ما نمی‌داد که آقا راببینیم.
آقا با ابهتی مهربانانه در محلی که برایش بصورت ساده آماده شده بود در حالی که دستانش را تکان می داد. به نشانه خوش آمدگویی قرار گرفت همه حضار گوش به فرمان بودند که الان چه اتفاقی رخ خواهد داد.
جمعی از #طلاب_خواهر_و_برادر در جایگاهی مخصوص که برای صحبت بود حاضر شدند و مشغول به درددلها،انتقادها و پیشنهادهای خود شدند در تمامی صحبت‌ها آقا با کاغذ و قلمی به دقت موارد را یادداشت? می‌کرد.صحبت‌ها تمام شد هر کدام از حاضرین در مجلس در حین سخنرانی و صحبت دوستان این را آرزو می‌کردند.ای کاش وقت صحبت محبوبمان برسد که ما را چه چیز امر می‌کند. و باز می‌گفتند ای کاش ما به جای دوستمان بودیم که با آقایمان چند قدم نزدیکتر می‌شدیم .

◀ تمام این افکار ذهن همه را به خودش مشغول کرده بود.آقا با کِبَر سن و چهره‌ای دلربا و مهربان در چشم‌ها نظر می‌کرد وبه همه با زبان بی زبانی میگفت گریه چرا ؟ آرامشتان را حفظ کنید صبوری کنید انتم الاعلون ان کنتم مومنین(ال عمران،139)‌
باد به وزیدن گرفت رحمتی از سوی پروردگار بود سخنان آقا گوش‌ها را به نوازش در آورد.اگر بخواهم چکیده‌ای از سخنانش را بیان کنم. این کلمات بیشتر به گوش می‌خورد. ای #طلبه_های فاضل، اسلام فقط معرفت نیست تعهد و عمل و تحقق اهداف اسلام هم جزءش است و معرفت، شناخت بخشی از دین است و بخشی دیگر هدایت است و دیگر فرمودند: علماء ورثه انبیاء هستند و لازم است حرکت انبیاء به سوی اقامه قسط منجر شود.
در انتهای سخنان آقا بعضی از مسائل برای ما تداعی می‌شد که از ابتدای مسیر و انتظار قبل از حرکت، سختیهای در زمان #طلبگی، آشنایی‌های جدید در مسیر حرکت، زیارتهای کوتاه قم ،جمکران و عبدالعظیم حسنی تا همهمه و ازدحام در بین جمعیت نذرهای پشت سر همی دوستان، هم دلی‌ها و گذشت‌ها به انتهایی باور نکردنی ختم می‌شداین دیدار نمونه‌ای از صبر،جهاد،استقامت و پیروزی رادر اذهان رقم می‌زد.
حالا ما طلبه ها ماندیم و بارهایی بر دوشمان که باید حرف آقا زمین نماند و…

روایتی دلنوشته از دیدار طلاب حوزه‌های علمیه سراسرکشوربا رهبر معظم انقلاب در 18/2/98 به قلم …….اردکانی طلبه سطح سه(مرکز تخصصی فقه و اصول) .استان یزد

✍ آیت‌ الله بهجت (ره):

مهم‌تر از دعا برای تعجیل فرج حضرت مهدی (عج)، دعا برای بقای ایمان و ثبات قدم در عقیده و عدم انکار آن حضرت تا ظهور او می‌باشد؛ زیرا مردن، تنها قطع حیاتِ دنیای چند روزه فانی است، اما بیرون رفتن از عقیده صحیح، موجب هلاکت ابدی از حیات جاوید آخرت و خلود در جهنم است؛ لذا حضرت امیر علیه‌السلام در لیلةُالمَبیت از رسول اکرم صلی‌الله‌علیه‌وآله می‌پرسد: «أَفِی سَلامَةٍ مِنْ دِینِی؟؛ آیا دین من سالم خواهد بود؟».

? در محضر بهجت، ج2، ص١٠١

✍ آیت‌ الله بهجت (ره):

مهم‌تر از دعا برای تعجیل فرج حضرت مهدی (عج)، دعا برای بقای ایمان و ثبات قدم در عقیده و عدم انکار آن حضرت تا ظهور او می‌باشد؛ زیرا مردن، تنها قطع حیاتِ دنیای چند روزه فانی است، اما بیرون رفتن از عقیده صحیح، موجب هلاکت ابدی از حیات جاوید آخرت و خلود در جهنم است؛ لذا حضرت امیر علیه‌السلام در لیلةُالمَبیت از رسول اکرم صلی‌الله‌علیه‌وآله می‌پرسد: «أَفِی سَلامَةٍ مِنْ دِینِی؟؛ آیا دین من سالم خواهد بود؟».

? در محضر بهجت، ج2، ص١٠١