آرامش

 حضرت آیت‌الله بهجت (رحمه الله) :
در روایت آمده است : خانه‌هایی که در آنها تلاوت قرآن می‌شود، «تُضِیئُ لأهْلِ السمآءِ کما یضِیئُ النجْمُ [أَلْکوکبُ الدری] لأهْلِ الأرْضِ؛ چنان‌که ستاره [یا ستاره‌ی درخشنده] برای اهل زمین می‌درخشد، برای آسمانیان می‌درخشند».
منبع: در محضر بهجت، ج2، ص296

❄️⇦ جمعیت زیادی دور حضرت علی«علیه السلام»حلقه زده بودند…

❄️⇦ مرد اول؛
یا علی! سوالی دارم. علم بهتر است یا ثروت؟!
مولا علی «علیه السلام»در پاسخ گفتند:
علم بهتر است؛ زیرا علم میراث انبیاست و مال و ثروت میراث قارون و فرعون و هامان و شداد.

❄️⇦ مرد دوم؛
اباالحسن! سوالی دارم، می توانم بپرسم؟
علم بهتر است یا ثروت؟!
حضرت علی«علیه السلام»فرمودند:
علم بهتر است؛ زیرا علم تو را حفظ می کند، ولی مال و ثروت را تو مجبوری حفظ کنی. نفر دوم که از پاسخ سوالش قانع شده بود، همان جا که ایستاده بود نشست.

❄️⇦ در همین حال سومین نفر وارد شد، یاعلی علم بهتر است یا ثروت؟!
حضرت«علیه السلام»در پاسخش فرمودند:
علم بهتر است، زیرا برای شخص عالم دوستان بسیاری است، ولی برای ثروتمندان دشمنان بسیار!

❄️⇦ نفر چهارم؛
یاعلی! علم بهتر است یا ثروت؟!
حضرت علی«علیه السلام»در پاسخ به آن مرد فرمودند: علم بهتر است؛ زیرا اگر از مال انفاق کنی کم می شود، ولی اگر از علم انفاق کنی و آن را به دیگران بیاموزی بر آن افزوده می شود.

❄️⇦ نوبت پنجمین نفر بود…
یاعلی علم بهتر است یا ثروت؟!
مولا«علیه السلام»در پاسخ به او فرمودند:
علم بهتر است؛ زیرا مردم شخص پولدار و ثروتمند را بخیل می دانند، ولی از عالم و دانشمند به بزرگی و عظمت یاد می کنند.

❄️⇦ نفر ششم؛
یاعلی! علم بهتر است یا ثروت؟!
امام نگاهی به جمعیت کردند و گفتند:
علم بهتر است؛ زیرا ممکن است مال را دزد ببرد، اما ترس و وحشتی از دستبرد به علم وجود ندارد. مرد ساکت شد.

❄️⇦ نگاه متعجب مردم گاهی به حضرت علی«علیه السلام»و گاهی به تازه واردها دوخته می شد… در همین هنگام نفر هفتم؛
یااباالحسن! علم بهتر است یا ثروت؟!
امام فرمودند:
علم بهتر است؛ زیرا مال به مرور زمان کهنه می شود، اما علم هر چه زمان بر آن بگذرد، پوسیده نخواهد شد.

❄️⇦ در همین هنگام هشتمین نفر وارد شد و سوال دوستانش را پرسید که حضرت در پاسخش فرمودند:
علم بهتر است؛ برای اینکه مال و ثروت فقط هنگام مرگ با صاحبش می ماند، ولی علم، هم در این دنیا و هم پس از مرگ همراه انسان است.

❄️⇦ همه از پاسخ های امام شگفت زده شده بودند که؛ نهمین نفر هم وارد مسجد شد و در میان بهت و حیرت مردم پرسید:
یاعلی! علم بهتر است یا ثروت؟!
حضرت فرمودند:
علم بهتر است؛ زیرا مال و ثروت انسان را سنگدل می کند، اما علم موجب نورانی شدن قلب انسان می شود.

❄️⇦ نفر دهم؛
یاابالحسن! علم بهتر است یا ثروت؟!
علم بهتر است؛ زیرا ثروتمندان تکبر دارند،
تا آنجا که گاه ادعای خدایی می کنند، اما صاحبان علم همواره فروتن و متواضع اند.

❄️⇦ فریاد هیاهو و شادی و تحسین مردم مجلس را پر کرده بود. سوال کنندگان، آرام و بیصدا از میان جمعیت برخاستند. هنگامی که آنان مسجد را ترک می کردند،
صدای حضرت را شنیدند که می گفتند:
اگر تمام مردم دنیا همین یک سوال را از من میپرسیدند، به هر کدام پاسخ متفاوتی می دادم.

?

?کشکول بحرانی،ج۱ ص۲۷
به نقل از امام علی بن ابی طالب،ص۱۲٤

 امام صادق (ع) می‎فرماید: ثوابی که پس از مرگ به انسان می‎رسد سه چیز است؛»

1.صدقه جاریه (وقف) …

2. راه و رسم صحیحی که شخص در حال حیات بدان عمل می‎کرد و به گونه‎ای بوده که الگو برای دیگران می‎شد.

3. فرزندی شایسته که برای او طلب مغفرت کند، و موجبات آمرزش پدر را فرهم سازد.

منبع:بحارالانوار، ج6، ص293

? انسان «راحتیِ مطلق» می‌خواهد؛ پس باید یک‌جایی باشد که این خواسته‌اش برآورده شود!

? #گناه_و_توبه (ج16)

? دنیا پر از سختی‌ها و محدودیت‌هایی است که در اطراف ما به‌صورت یک حصار کشیده شده‌اند و دارند ما را به یک سمتی سوق می‌دهند؛ به سمتی که «نقطۀ رهایی» است و دیگر محدودیتی وجود ندارد.

? باوجودِ این‌همه محدودیت‌های دنیا برای انسانی که ذاتاً رهایی‌طلب است، آیا جایی وجود دارد که انسان به رهایی برسد؟ بله؛ این نقطۀ رهایی وجود دارد، اما در «آخرت» است نه در دنیا!

? در عالم آخرت است که انسان رها می‌شود و هرچه دلش خواست تحقق پیدا می‌کند. «فیها ما تَشْتَهیهِ الْأَنْفُس» و اِلا در این دنیا حتی وقتی به یک موفقیت یا لذتی هم برسی، بعدش سَرخوردگی و رنج هست!

? امام(ره) می‌فرماید: چون انسان راحتیِ مطلق را می‌طلبد، پس باید جایی باشد که به این خواستۀ انسان پاسخ بدهد! اما راحتیِ مطلق در این دنیا یافت نمی‌شود و ناچار در عالم آخرت باید محقق شود. (شرح‌چهل‌حدیث/186)

? معاد یک مسئلۀ انسانی است نه یک مسئلۀ صرفاً دینی! همان‌طور که «مرگ» هم یک مقولۀ دینی نیست؛ یعنی اگر دین هم نباشد این مرگ برای انسان‌ها وجود دارد!

? بیایید دربارۀ عالم آخرت بیندیشیم؛ حتی بدون دین! از سرِ میل به جاودانگی و میل به راحتیِ مطلق، به آخرت بیندیشم؛ از سر میل به جهان آزادِ آزاد؛ جهانی که من در آن خسته نمی‌شوم.

? یکی از پایه‌های معنویت و پذیرش دین و متقاعدشدن به ترک گناه این است که عالم آخرت را ببینیم و مشتاق آنجا بشویم. می‌دانید گناه کِی برای انسان تلخ می‌شود؟ وقتی که فکر عالم آخرتِ شیرین، آدم را شاد کند! آن‌وقت اگر دچار گناه بشوی، خودت خیلی ناراحت می‌شوی و می‌گویی «خدایا من را از این گناه نجاتم بده؛ دارم اذیت می‌شوم…»

? علیرضا پناهیان
? مسجد امام‌صادق(ع)- 98.2.31