ツ
? آیت الله بهـجت قـدس سره:
#ڪیــنه‌ها را از دل بیـرون ڪنید
همدیگر را حلال ڪنید و یڪدیگر
را #ببخـشید تا خداوند هم شما را
ببخــشد.
امیر تیمور گورکانی در هر پیش آمدی چندان استقامت می‌ورزید که هیچ مشکلی نمی‌توانست او را از رسیدن به هدف باز دارد. در این گونه حوادث همواره می‌گفت:
روزی در جوانی از دشمن شکست خوردم و به ویرانه‌ای پناه بردم و در فکر پایان کار خویش بودم. ناگهان چشمم بر مورچه‌ای ناتوان افتاد که دانه گندمی از خود بزرگ‌تر برداشته بود و از دیوار همی بالا می‌رفت. چون نیک شمارش کردم، دیدم آن دانه گندم، شصت و هفت مرتبه بر زمین افتاد؛ امّا مورچه آن دانه را رها نکرد و سرانجام آن را بر سر دیوار برد. از دیدن این استقامت و پایداری، چنان قدرتی در من پدیدار شد که هیچ گاه آن را فراموش نمی‌کنم. با خود گفتم:
ای تیمور! تو از این مورچه کم‌تر نیستی، بر خیز و بکوش و در پی کار خود باش! برخاستم و همّت گماشتم و استقامت ورزیدم تا بدین پایه از سلطنت رسیدم.
? رنگارنگ، ج 1، ص 19، به نقل از: دنیای جوانان، علی کریمی نیا، انتشارات عصر ظهو ر، ص 105.
در نهج البلاغه خطبه ای است که حضرت علی علیه السلام آن را پس از تلاوت سوره‌ی مبارکه تکاثرایراد فرموده اند.ابن ابی الحدید معتزلی در شرح این خطبه می گوید:
این خطبه از آن عمقی عجیب برخوردار است وحاوی الفاظی بلیغ، مشکل و فصیح است که اگر کسی این فصل از نهج البلاغه را بررسی کند خواهد فهمید که آنچه معاویه گفته است که: «علی بلاغت را برای قریش بنیانگذاری کرده» صحیح گفته است. (سپس می گوید):
? اگر تمام فصحای عرب در جایی جمع باشند و این خطبه بر آنان قرائت شود شایسته است همگی بخاک افتاده سجده کنند! همان طور که قرآن سوره هایی دارد و در آن سوره ها آیاتی است که اگر خوانده شود باید سجده کرد علی بن أبی طالب (علیه السلام) هم خطبه هایی دارد که یکی از آنها همین خطبه است اگر آن را برای خردمندان فصیح و بلیغ و کارشناسان فصاحت و بلاغت بخوانند آنان باید سجده کنند!.
? این نکته در حضور درس استاد، علامه‌ی طباطبایی (قدس سره) مطرح شد که چگونه ابن ابی الحدید چنین تعبیر بلندی دارد؟ استاد (رحمه الله) فرمود: ابن ابی الحدید گزاف نگفته زیرا اگر سجده است برای کلام خداست و همان محتوای قرآنی است که به صورت خطبه های علی (علیه السلام) در آمده است، سجده در حقیقت برای کلام خداوند است نه برای کلام مخلوق او.
? ابن ابی الحدید سوگند یاد می کند و می گوید:
أُقسم بِمَن تُقسِم الأُمَم کُلُّها به لَقَد قرأت هذه الخطبة منذ خمسین سَنةٍ إلی الآن أکثر من ألف مرّة ما قرأتها قطّ إلاّ و… :
به آن مبدئی که همه‌ی امتها بدان سوگند یاد می کنند قسم یاد می کنم که من این خطبه را از پنجاه سال پیش تا کنون، بیش از هزار بار خوانده ام و هر بار که می خواندم برایم تازگی داشت و مطلب جدید و موعظه ای تازه در قلبم پدید می آورد.
? { #حکمت_نظری_و_عملی_در_نهج_البلاغه ص50}
_______
? حضرت آیت الله العظمی جوادی آملی
برای کارهای کوچک دعا کنیم یا کارهای بزرگ؟
امام جعفر صادق علیه‌السلام:
وَ لَا تَتْرُکُوا صَغِیرَةً لِصِغَرِهَا أَنْ تَدْعُوا بِهَا إِنَّ صَاحِبَ الصِّغَارِ هُوَ صَاحِبُ الْکِبَارِ
دعا کردن براى هیچ امر کوچکى را، به خاطر کوچک بودنش رها نکنید،
زیرا حاجت‌هاى کوچک نیز به دست همان کسى است که حاجت‌هاى بزرگ به دست اوست.
منبع: کافى (ط-الاسلامیه) ج 2، ص 467، ح 6