آرامش

هر روز معرفی یک شهید کربلا

 عون بن عبدالله بن جعفر از شهدای واقعه کربلا
عون،پسر عبدالله جعفربن طیار بود ومادرش زینب کبری علیها السلام ،دختر امیرمومنان،علیه السلام است.در زیارت ناحیه مقدسه از او با عناوین هم پیمان ایمان،نصیحت کننده به سوی پروردگار یاد شده و قاتل او مورد لعن پروردگار قرار گرفته است.

درمیدان نبرد ? ?

عون بعدازشهادت،برادرش محمد عازم میدان جهاد شده و در هنگام جنگیدن این رجز را میخواند:
“اگر مرا نمی شناسید من پسر جعفرم که از روی صدق شهید شد و در بهشت نورانی است،پرواز می کند با بال های سبز، از حیث شرافت همین برای من کافی است.
??
???
????

? ? شهادت ? ?

پس از رشادت های چشم گیر عون و به هلاکت رساندن بیست و یک نفراز دشمن،شخصی به نام عبدالله قطبه الطائی با شمشیر ⚔ به او حمله کرد.با ضربه او،عون به شهادت رسید.

درزیارت ناحیه درباره عون بن عبدالله آمده است:
درود بر عون،پسر عبدالله بن جعفر طیار(پرواز کننده در بهشت)که هم پیمان ایمان و نبرد کننده با هماوردان و خیرخواه خدای رحمن و ? تلاوت کننده سوره حمد و آیات قرآن ? بود.

? عوالم امام حسین علیه السلام،ص277

? شادی روح شهید کربلا عون بن عبدالله صلوات ?

احنف بن قیس نقل می کند: روزی به دربار معاویه رفتم و دیدم طعام‌های مختلفی برای او آوردند که حتی نام برخی را نمی‌دانستم.

پرسیدم: این چه طعامی است؟
معاویه جواب داد:
مرغابی است ، که شکم آن‌را با مغز گوسفند آمیخته و با روغن پسته سرخ کرده و نِیشکر در آن ریخته‌‏اند.

✍ بی اختیار گریه‏‌ام گرفت. معاویه با شگفتی پرسید: علّت گریه‏‌ات چیست؟
گفتم: به یاد علی بن ابیطالب افتادم. روزی در خانه او میهمان بودم.
آنگاه سفره‌‏ای مُهر و موم شده آوردند.
از علی پرسیدم: در این سفره چیست؟
پاسخ داد: نان جو گفتم: شما اهل سخاوت می‏‌باشید، پس چرا غذای خود را پنهان می‏‌کنید؟

✍ ? علی فرمود: این کار از روی خساست نیست، بلکه می‏ترسم حسن و حسین‏، نان‌ مرا با روغن زیتون یا روغن حیوانی، نرم و خوش طعم کنند. گفتم: مگر این کار حرام است؟ علی فرمود: نه، بلکه بر حاکم امت اسلام لازم است در طعام خوردن، مانند فقیرترین مردم باشد تا فقر مردم، باعث کافر شدن آنها نگردد و هر وقت که فقر به مردم فشار آورد بگویند:
بر ما چه باک، سفره امیرالمؤمنین نیز مانند ماست.

✍ ? معاویه گفت: ای احنف! مردی را یاد کردی که فضیلت او را نمی‌توان انکار کرد.

منبع: الفصول العلیه ، صفحه 51

ذلِکَ بِما قَدَّمَتْ یَداکَ … [الحج : 10] این در برابر چیزى است که دستهایتان از پیش براى شما فرستاده … با هر دست دادی با همان دست می گیری مثلا : اگر جنسی را گران فروختیم ، جنس را به ما گران می فروشند اگر در شب عروسی جلوی ماشینها را گرفتیم ، در زندگی جلویمان گرفته می شود اگر به ناحق در گوش دیگران زدیم ، به ناحق در گوشمان زده می شود و … داستانک: آیت الله العظمى بروجردى رفتند مشهد، آیت الله نهاوندى در مسجد گوهرشاد پیشنماز بودند، سجاده خود را به آقاى بروجردى دادند. آن چند روز را آقاى بروجردى در مسجد گوهرشاد امام جماعت بودند. بعد آیت الله نهاوندى رفتند به نجف اشرف. در صحن نجف، امام جماعت یکى از علماى بزرگ بود. آن عالم بزرگ سجاده‏اش را داد به آقاى نهاوندى. آیت الله نهاوندى می ‏گفت: رفتم داخل حرم، از على ابن ابیطالب (علیه السلام) اینگونه شنیدم: جا دادى، جا دادیم‏ ? [حجت الاسلام قرائتی دربرنامه درسهایى از قرآن 2/ 11/ 76] •┈┈••••✾• ? ? ? •✾•••┈┈•

? ماه محرم یک فرصت استثنائی است.
? در ماه محرم، دو رزق اصلی تقسیم می‌شود: رزق بُکاء و رزق زیارت.

? #استاد_میرباقری:

«یکی از فرصت‌های استثنایی که خدای متعال در طول سال قرار داده و رزق‌های خاصی در آن تقسیم می‌شود، دهه محرم است. این ایام، أیام معلومه‌ای است که رزق‌هایی در آن تقسیم می‌شود و انسان باید خودش را برای برخورداری از این رزق‌ها مهیا کند.

در ماه محرم دو رزق اصلی تقسیم می‌شود: یکی #رزق_بکاء و دیگری #رزق_زیارت. در این ایام انسان باید به نقطه‌ای برسد که اهل بکاء و اهل حزن بشود و واقعاً بتواند برای اهل بیت(ع) گریه کند و مصداق «یَحزَنون لِحُزنِنا» شود. اگر این رزق را به انسان دادند خیلی برکات دارد، ازجمله اینکه انسان را به معیت و همراهی معصوم می‌رساند.
رزق دیگر، رزق زیارت است، چه از راه نزدیک، چه از راه دور. لذا باید خودمان را مهیا و تنظیم کنیم و توسل پیدا کنیم که ان‌شاءالله به ما اجازه ورود به محرم را بدهند.

فضای محرم فضایی است که یک عده‌أی اصلا واردش نمی‌شوند! مثل نماز می‌ماند. یک عده‌ای أصلا نماز نمی‌خوانند و یک عده‌أی نماز می‌خوانند ولی وارد نماز نمی‌شوند؛ یعنی از اول تا آخر نمازشان در مدرسه و بازار هستند! محرم هم همین‌طور است، یک عده‌ای أصلا وارد محرم نمی‌شوند و یک عده‌ای وارد فضای محرم می‌شوند. یک اجازه می‌خواهد. ان‌شاء‌الله حضرت زهرا(س) به ما اجازه دهند وارد شویم و این دو تا رزق را که یکی رزق بکاء و دیگری رزق زیارت است درک کنیم. بعضی‌ها در این ایام، رزق بکائشان را می‌گیرند و اهل حزن می‌شوند و حزن عاشورایی در وجودشان می‌آید.»