آرامش

✍ رسول خدا(ص):

همه چشم ها در قیامت گریانند، جز چشمی که بر مصیبت های حسین علیه السلام بگرید.

? بخار الانوار ج43،ص293

نکته: بعضی ها به پشتوانه چنین روایاتی عمل با واجب و ترک حرام را کنار می گذارند و گمان می کنند با این گریه می توانند همه چیز را درست کنند. این نکته ثابت عقلی است که شرط ابتدایی ورود به جمع یاوران اهلبیت رعایت حلال و حرامی است که اهلبیت آن را از سوی خداوند برای ما تبیین کرده اند. مشخص است که خطا و اشتباه از هر کسی غیر از معصوم سر می زند ولی این خطا به معنی این نیست که از این محیط ولایت خارج شده ایم اما این مسئله اگر به یک روند و چیز ثابتی در سبک زندگی انسان تبدیل شود، واضح است که این دست روایاتی در مورد ما مصداق ندارد.

✍ روزى پیامبر اکرم صلى‌ الله‌ علیه‌ و آله، به طرف آسمان نگاه مى‌کرند که در همان حال تبسمى نمودند، شخصى از پیامبر علت این تبسم را سوال کردند.

رسول خدا فرمودند:
آرى! به آسمان نگاه مى‌کردم، دیدم دو فرشته به زمین آمدند تا پاداش عبادت شبانه روزى بنده با ایمانى را که هر روز در محل خود به عبادت و نماز مشغول بود، بنویسند، اما او را در محل نماز خود نیافتند؛ زیرا او در بستر بیمارى افتاده بود.

فرشتگان به سوى آسمان بالا رفتند و به خداوند متعال عرض کردند: ما طبق معمول براى نوشتن پاداش عبادت آن بنده با ایمان، به محل نماز او رفتیم، ولى او را در محل نمازش نیافتیم؛ زیرا در بستر بیمارى آرمیده بود.

? خداوند به آن فرشتگان فرمود:
تا او در بستر بیمارى است، آن پاداشى را که هر روز براى او در محل نماز و عبادتش مى‌نوشتید، بنویسید. بر من است که پاداش اعمال نیک او را تا آن هنگام که در بستر بیمارى است، برایش در نظر بگیرم.

? بحار الانوار، جلد 22، صفحه 83

✍ آیت‌الله بهجت (ره) شیر آب حیاط را به‌اندازۀ یک شیر سماور باز کرده بودند و داشتند وضو می‌گرفتند. گفتم: آقا، محرم دارد می‌آید و من یک ماه برای تبلیغ می‌روم. سفارشی کنید که آویزه گوشم کنم. همان‌جور که وضو می‌گرفت، تکیه داد به دیوار و آهسته گفت: «آسید محمد! سعی کن هر شبانه‌روزی یک‌مرتبه برای امام حسین علیه‌السلام گریه کنی…» (براساس خاطره یکی از شاگردان)

? برگرفته از کتاب ردپای سپید، ص5٧
?

? ? ? ?

 معجزات زیارت عاشورا

نقل شده است ،فرد صالح و مومنی همسایه ای داشت که از کودکی با هم بزرگ شده بودند اما شغل و درآمد حرامی داشت. تا اینکه آن همسایه از دنیا رفت و در قبرستان محل دفن شد. رفیق او که مرد صالحی بود، پس از مدت کوتاهی او را در خواب دید که در وضع خوبی به سر می برد. گفت: من از ظاهر و باطنت خبر دارم و شغل تو جز عذاب را نمی طلبد. کدام عمل تو را به این مقام رسانده؟ گفت: همانطور است که می گویی. من از وقتی مُردم در بدترین وضع بودم. تا اینکه دیروز همسر اشرف آهنگر را در قبرستان دفن کردند. و به محل قبر اشاره کرد. در شب فوت او، ابا عبد الله الحسین(ع) سه مرتبه او را دیدن نمود و در مرتبه سوم به برداشته شدن عذاب از این قبرستان امر کرد. پس از آن، حال ما خوب شد و در نعمت افتادیم.

آن مرد صالح از خواب بیدار شد و حالی که اشرف آهنگر را نمی شناخت! پس از پرس و جو، در بازار آهنگرها او را یافت و پرسید: آیا تو همسری داشتی؟ گفت آری؛ دیروز فوت کرد و در فلان قبرستان دفنش کردیم. پرسیدم: او به زیارت امام حسین(ع) رفته بود! گفت نه. پرسیدم: روضه خوانی می کرد؟ گفت نه. پرسیدم: مجلس عزا می گرفت؟ گفت نه! برای چه می پرسی؟ من هم خواب را تعریف کردم. او گفت: آن زن به خواندن زیارت عاشورا مواظبت و مداومت داشت.

? حکایات عنایات حسینی ص11