آرامش

ذکری عجیب… علی‌بن ابی طالب(ع) سؤال کرد: ای پیامبر خدا، چگونه با آن سخنان خدا را بخوانیم؟ پیامبر (ص) فرمود: بگو «یا عماد من لا عمادله و یا ذخر من لا ذخرله و یا سند من لا سندله و یا حزر من لا حزرله و یا غیاث من لا غیاث‌له و یا کریم العفو و یاحسن البلاء و یا عظیم الرجاء و یا عون الضعفاء و یا منقذ الغرقی ، و یا منجی الهلکی، یا محسن یا مجمل یا منعم یا مفضل، انت الذی سجدلک سواد اللیل و نور النهار، وضوء القمر و شعاع‌ الشمس و دویّ الماء و حفیف الشجر یا الله یا الله یا الله، انت وحدک لاشریک لک» آنگاه می‌گویی خدایا برای من چنین و چنان کن (منظور حاجت است).

_{^{منبع: الخصال المحمودة و المذمومة (صفات پسندیده و نکوهیده) ، جلد 2، نوشته ی شیخ صدوق(ره)}}

رهبر انقلاب :

به شهید حاج قاسم سلیمانی به چشم یک فرد نگاه نکنیم؛ به چشم یک مکتب، یک راه و یک مدرسه درس‌آموز نگاه کنیم.

۹۸/۱۰/۲۷

? پیامبر خدا (ص) فرمودند: ? وقتى #روز_قیامت فرا رسد، خداوند به گروهى از امتم #بال می‌دهد تا با آنها از آرامگاهشان به سمت #بهشت پرواز کنند، در آنجا خوش و مرفّه و هر طورى که بخواهند به سر مى‏ برند، فرشتگان به آنها می‌گویند: ? آیا شما #حساب را دیدید؟ جواب می‏دهند؛ ما حسابى ندیدیم. ? آیا در پل صراط #مجازات شدید؟ جواب مى‏دهند: ما پل صراطى ندیدیم. ? سپس می‏گویند: آیا #جهنّم را دیدید؟ مى‏ گویند: ما چیزى ندیدیم. ? آنگاه فرشتگان میگویند: شما از #امّت کدام پیامبرید؟ جواب می دهند: از امّت حضرت محمّد صل الله و علیه و آله ? فرشتگان مى‏ گویند شما را به خدا سوگند، بگویید؛ کار شما در دنیا چه بود؟ می گویند: ما دو #خصلت داشتیم که خداوند به خاطر آن این مقام را با لطف و رحمت خود مرحمت کرد. ? می پرسند: آن دو خصلت چه بودند؟ 1⃣ در #خلوت از خدا شرم مى‏ کردیم مرتکب #گناه شویم. 2⃣ دیگر آن که هر چه خداوند #روزى ما کرده بود #راضى بودیم. ? فرشتگان می‏گویند، این مقام زیبنده شماست.

? مجموعه ورام، آداب و اخلاق در اسلام

رسول خدا صلی الله علیه و آله: هر گاه بنده‏‌ای شب هنگام از #خواب برخیزد و در حالی که هنوز سنگینی خواب در چشمان او باقی است، برای #خشنودی_خداوند نماز شب بخواند، پروردگار متعال به ملائکه‏‌اش مباهات می‏کند و می‏فرماید:

آیا نمی‌‏بینید بنده مرا که در نیمه شب از بستر خواب برخاست و به خاطر خواندن نمازی که بر او واجب نکرده‏‌ام، خواب شیرین را رها کرد؟ پس شاهد باشید که او را آمرزیده‌‏ام.

 ارشاد القلوب (دیلمی): ج ٢، ص ١5