آرامش

? ? خیلی از نگرانی های ما ناشی از اینه که فکر میکنیم تو این دنیا تنهاییم
انچه که خدا به ما میگوید ? ?

?وَمَا تَکُونُ فِی شَأْنٍ وَمَا تَتْلُو مِنْهُ مِن قُرْآنٍ وَلَا تَعْمَلُونَ مِنْ عَمَلٍ إِلَّا کُنَّا عَلَیْکُمْ شُهُودًا إِذْ تُفِیضُونَ فِیهِ وَمَا یَعْزُبُ عَن رَّبِّکَ مِن مِّثْقَالِ ذَرَّةٍ فِی الْأَرْضِ وَلَا فِی السَّمَاءِ وَلَا أَصْغَرَ مِن ذَٰلِکَ وَلَا أَکْبَرَ إِلَّا فِی کِتَابٍ مُّبِینٍ(61)

? ? و (تو) در هیچ حال (و اندیشه‌اى) نیستى و هیچ بخشى از قرآن را نمى‌خوانى و (شما مردم) هیچ عملى را انجام نمى‌دهید، مگر هنگامى‌که وارد آن (کار) مى‌شوید، ما بر شما گواهیم و هیچ چیزى در زمین و آسمان از پروردگار مخفى نمى‌ماند، حتى به اندازه سنگینى ذره‌اى و نه کوچکتر از آن و نه بزرگتر، جز آنکه در کتاب روشن ثبت است

?سوره یونس ایه 61

و به قول سهراب

❤️ ? به چه می اندیشی؟
نگرانی بیجاست
عشق اینجا و‎ ‎خداهم اینجاست.

#آرامش_با_قرآن

‍ 

? آیت اللّه “حاج میرزا محمّد جواد انصاری همدانی(ره)” نقل می‌فرمود که:

? من در یکی از خیابانهای همدان عبور می‌کردم، دیدم جنازه‌ای را به دوش گرفته به سمت قبرستان می‌برند و جمعی او را تشییع می‌نمودند،ولی از جنبهٔ ملکوتی، او را به سمت یک تاریکی مُبهم و عمیقی می‌بردند و روح مثالی این فرد متوفّی در بالای جنازه می‌رفت و پیوسته می‌خواست فریاد کند که “ای خدا مرا نجات بده مرا اینجا نبرند” ولی زبانش به نام خدا جاری نمی‌شد، آن وقت رو می‌کرد به مردم و می‌گفت: “ای مردم مرا نجات دهید نگذارید ببرند ولی صدایش به گوش کسی نمی‌رسید،

? آیت اللّه انصاری(ره) می‌فرمود: من صاحب جنازه را می‌شناختم اهل همدان بود و او حاکم ستمگری بود.

✍ روزی سلمان فارسی وارد مسجد نبوی شد و صحابه‌ی پیامبر (ع) به احترام او از جای خود برخاستند و در صدر مجلس به او جای دادند.لحظه‌ای نگذشته بود که یکی از صحابه‌ی معروف نیز وارد مسجد شد، و چون سلمان را در صدر مجلس مشاهده کرد؛لب به اعتراض گشود و گفت: «من هذا العجمی المتصدر فیما بین‌العرب؛این مرد ایرانی و عجمی که در صدر مجلس نشسته در میان عرب‌ها چه می‌کند؟»

رسول خدا‌ (ص) با شنیدن این سخن غیر‌اسلامی به خشم آمد و بر بالای منبر قرار گرفت و فرمود: «ای مردم! آگاه باشید که تمام انسان‌ها از زمان حضرت آدم تا زمان ما مثل دندان‌های ما یکسانند،عرب بر عجم،گندمگون بر سیاه پوست امتیازی ندارد،مگر به تقوا»

? مستدرک الوسائل، ج12 ص89

روزى حضرت داود در مناجاتش از خداوند خواست همنشین او را در بهشت به وى معرفى کند، از جانب خداوند ندا رسید که فردا از دروازه شهر بیرون برو، اولین کسى که با او برخورد کنی همنشین تو در بهشت است. روز بعد، حضرت داود به اتفاق پسرش سلیمان از شهر خارج شد، پیرمردى را دید که پشته هیزمى از کوه پائین آورده تا بفروشد. پیر مرد که متى نام داشت، کنار دروازه فریاد زد کیست که هیزم بخواهد؟ یک نفر پیدا شد و هیزمش را خرید. حضرت داود پیش او رفت و سلام کرد و گفت: آیا ممکن است امروز ما را مهمان کنى؟ پیر مرد پاسخ داد: مهمان حبیب خداست، بفرمائید، سپس پیر مرد با پولى که از فروش هیزم به دست آورده بود مقدارى گندم خرید، وقتى به خانه رسیدند پیر مرد گندم را آرد کرد و سه عدد نان پخت و نان‌ها را جلوى مهمانانش گذاشت. وقتى شروع به خوردن کردند، پیر مرد هر لقمه‌اى که به دهان مى برد، ابتدا «بسم الله» و در انتها «الحمدلله» مى‌گفت، وقتى ناهار مختصر آنها به اتمام رسید، دستش را به طرف آسمان بلند کرد و گفت: خداوندا، هیزمى که فروختم، درختش را تو کاشتى، آنها را تو خشک کردى، نیروى کندن هیزم را تو به من دادى، مشترى را تو فرستادى که هیزمها را بخرد و گندمى را که خوردیم، بذرش را تو کاشتى، وسایل آرد کردن و نان پختن را نیز تو به من دادى، در برابر این همه نعمت من چه کرده‌ام؟ پیرمرد این حرفها را مى زد و گریه مى‌کرد. داود نگاه معنا دارى به پسرش ‍ کرد، یعنى همین است علت اینکه او با پیامبران محشور مى شود.
? شهید عبدالحسین دستغیب – داستان‌های شگفت ص 30 و 31