آرامش

✅استاد شهید مطهری:

هر آدمِ مسلکی و هدفدار و مبارز و مخصوصاً انقلابی که در پی عملی ساختن هدف های مقدس خویش است و مصداق قول خداست که: «یجاهِدونَ فی سَبیلِ اللَّهِ وَ لا یخافونَ لَوْمَةَ لائِمٍ‌.» در راه خدا می‌کوشند و از سرزنش سرزنشگری بیم نمی‌کنند. دشمن ساز و ناراضی درست کن است. لهذا دشمنانش، مخصوصاً در زمان خودش، اگر از دوستانش بیشتر نبوده‌اند کمتر هم نبوده و نیستند.

اگر شخصیت علی، امروز تحریف نشود و همچنانکه بوده ارائه داده شود، بسیاری از مدعیان دوستی‌اش در ردیف دشمنانش قرار خواهند گرفت.

منبع :جاذبه و دافعه علی علیه‌السلام، ص۹۸

🔸 استاد مطهری:

اسلام نیامده است که به مردم بگوید معامله نکنید، تجارت نکنید؛ برعکس تشویق کرده است که کار کنید، کسب کنید، معامله کنید، تجارت کنید.  می‏فرماید مردانی که خرید و فروش می‏کنند، تجارت می‏کنند، کسب می‏کنند، مشاغل زندگی دارند ولی در حالی که همه اینها را دارند، آنی هم از خدا غافل نیستند؛ پشت ترازوی عطّاری و بقّالی خودش است و دائماً هم مشغول حرف زدن و مکالمه و جنس تحویل دادن و پول گرفتن است، اما چیزی را که هرگز فراموش نمی‏کند خداست، خدا همیشه در ذهنش هست. اگر کسی دائم الحضور باشد، همیشه خدا در نظرش باشد، طبعاً هیچ وقت گناه نمی کند.  
                                              
منبع :آزادی معنوی، ص: 96

🔴 بیماری اجتماعی را کسی که خود بیمار است نمی‌تواند مداوا کند

🔸اگر در بيماری‌هاى جسمى احياناً يک بيمار بتواند بيمار ديگرى را معالجه كند، در مداواهاى روحى و اجتماعى ميسر نيست. خودسازى بر جامعه‏‌سازى مقدم‏ است.

🔹على عليه السلام فرمود: «به خدا سوگند من شما را به هيچ كارى فرمان ندادم مگر آنكه پيش از آنكه فرمان دهم خودم به كار بستم، و از هيچ چيز شما را منع نكردم مگر آنكه پيش از آنكه شما را منع كنم، خودم از آن دورى كردم».

🔸 همچنين آن حضرت فرمود: «آن كس كه خود را در مقام امام و رهبر مردم قرار مى‌‏دهد، نخست خود را تعليم دهد، سپس مردم را. معلم و مؤدّب خويشتن، بيش از معلم و مؤدّب ديگران شايسته اكرام و احترام است».

منبع: استاد مطهری، مجموعه آثار، ج۲۴، ص۹۷

🔸استاد شهیدمطهری:

🔸از نظر اسلام توحيد اگر صرفا توحيد نظرى باشد يعنى در مرحله فكر و نظر بماند، به مرحله عمل نرسد، در مرحله انديشيدن متوقف بشود و در مرحله بودن و زيستن انسان تحقق پيدا نكند، اين توحيد، توحيد حقيقى و واقعى نيست.

🔹اى بسا افرادى كه متكلم به اصطلاح علماى اسلامى بودند و موحد واقعى نبودند. با هر خصمى اگر مواجه مى‌شدند او را محكوم و مغلوب مى‌كردند.

🔸در ميان همين طبقه افرادى بودند كه وقتى مقام عمل و مقام اخلاص پيش مى‌آمد، آن توحيدى كه داشت، از مرحله فكر و خيال و انديشه‌اش يک قدم جلوتر نمى‌آمد يعنى در عمل نمى‌توانست موحد زيست كند؛ كأنّه اين توحيد او فقط مال مرحله فكر و انديشه و خيالش است؛ در مقام عمل يک موجود مشرک بود، بنده هزار چيز بود، بنده هزار كس بود بلكه بنده هزار ناكس بود، بنده شيطان بود ولى در مرحله انديشه موحد بود يعنى دليل براى وجود خدا خوب مى‌آورد.

🔹آيا چنين آدمى از نظر اسلام موحد است؟ نه. توحيد اسلام يک طرحى است براى پياده شدن در وجود انسان؛ «خدا در انديشه» براى «خدا در زندگى» است، يعنى مقدمه‌اى است براى «خدا در زندگى».

منبع :خدا در زندگی انسان، ص۲۹-۲۸