آرامش

#برنامه_ریزی اول صبح
۱. برنامه ت برای امروز چیه؟
۲. فکر کردی ببینی چه کارهایی امروز 

قراره انجام بدی و چه کارهایی انجام ندی؟
۳. اهم و مهم کردی که کدوم کارها را حتما باید انجام بدی و در #اولویت هستند و کدوم کارها در اولیت نیستند؟
۴. هر کاری میخوای کنی، نیّتش را کن، چه قراره انجام بدی و چه قراره ترک کنی؛ چون در صورت نیت، اجر خواهی برد و قلبت نورانی خواهی شد. مثلا نیّت کن خدایا امروز فلان جا میخوام برم، چون تو دوست داری و به فلان کس پیام نمیدم، چون تو دوست نداری. یعنی شما اول صبح بدون آنکه هنوز کاری انجام داده باشید یا ترک کرده باشید، صاحب نور و ثواب شده اید؛ به همین راحتی.
۵. فکر اول صبح به همراه نیّت کردن را دست کم نگیر. اگر هزاران کار خوب در طول روز انجام بدی یا ترک کنی ولی بدون نیّت، فایده آنچنانی ندارد. نیّت کن و بعد انجام بده یا ترک کن و مقدمه #نیّت کردن، #فکر کردن است.
۶. بدون فکر و برنامه ریزی کارهای روزانه ت را آغاز نکن؛ چرا که در آن صورت یه حس #سردرگمی و پوچی، به مرور سراغت میاد و آخر شب هم با دو دست میزنی بر سرت که ای وای، چرا فلان کار را انجام ندادم، چرا یادم رفت فلان جا برم، چرا فلان کار که اهم (یعنی مهم تر از مهم) بود را انجام ندادم و کاری را که اهم نبود انجام دادم؟

#روایت

امام کاظم _علیه‌السلام_:

 ما عُبِدَ اللّه ُ بِشَيءٍ أفضَلَ مِنَ العَقلِ:

 خداوند به چيزى برتر از خِرَد، عبادت نشده است.

به نقل از الكافی: ۱/۱۸/۱۲

#سیاست_های_خانومی
_ چه فرقی میکند

که مقصر تو باشی یا او …
⛔️ نگذارید این دنبال مقصر بودن ها

فاصله ای بینتان بیندازد

که‌ مبادا در این میان غریبه ای 

فاصله را پُر کند

نگذارید _ما_بودنتان تبدیل به_من_شود،

نگذارید قهر هایتان عادی شود
 باور کنید

یک جانم گفتن، میگشاید تمام اَخم های مردانه را،

یک آغوش محکم، تمام میکند لجاجت های زنانه را

باور کنید کِیف دارد در کنار عشق بودن …?

?استاد مطهری
?یک اصل ثابت و تغییرناپذیر این است که یک نفر مسلمان باید زندگی خود را از زندگی عمومی جدا نداند، باید زندگی خود را با زندگی عموم تطبیق دهد. 
?معنی ندارد درحالی‌که عموم مردم در بدبختی زندگی می‌کنند عده دیگر با مستمسک قراردادن «قُلْ مَنْ حَرَّمَ زینَةَ اللهِ الَّتی اَخْرَجَ لِعِبادِهِ وَالطَّیباتِ مِنَ الرِّزْقِ» در دریای نعمت غوطه‌ور بشوند هرچند فرض کنیم که از راه حلال به چنگ آورده باشند.
?خود امام صادق سلام‌الله علیه که به اقتضای زمان، زندگی را بر خاندان خود توسعه داده بود، یک وقت اتفاق افتاد که نرخ خواربار ترقی کرد و قحط و غلا پدید آمد. به خادم خود فرمود: چقدر آذوقه و گندم ذخیره موجود داریم؟ عرض کرد: زیاد داریم، تا چند ماه ما را بس است. 
?فرمود: همه آنها را ببر و در بازار به مردم بفروش. گفت: اگر بفروشم دیگر نخواهم توانست گندمی تهیه کنم. فرمود لازم نیست، بعد مثل سایر مردم روز به روز از نانوایی تهیه خواهیم کرد، و دستور داد از آن به بعد خادم نانی که تهیه می‌کند نصف جو و نصف گندم باشد، یعنی از همان نانی باشد که اکثر مردم استفاده می‌کردند. فرمود: من تمکن دارم به فرزندان خودم در این سختی و تنگدستی نان گندم بدهم، اما دوست دارم خداوند ببیند من با مردم مواسات می‌کنم.

? استاد مطهری، بیست گفتار، ص۱۲۷