آرامش

علت بسیاری از آلودگی‌ها به غیبت به این دلیل است که ما بر خویشتن نظارت نداریم و نمی‌دانیم؛ چرا این‌گونه درباره کسی حرف می‌زنیم.

البته چندان بی خبر هم نیستیم؛ بلکه شیطان نفس و نفسانیت چنان زینت می دهد که خودمان هم باورمان می شود که اینجا حق داریم غیبت کنیم و حال آن که خودنمایی و شیرین زبانی و وقت کشی و عادت به این کار زشت در لایه های زیرین غیبت نهفته اند و اگر خودمان را رصد و به اصطلاح تست کنیم، عفونت آن محرک و نیت یا انگیزه، حالمان را برهم می زند و آدمی را به کنترل و یا جبران وادار می کند.

- این انگیزه ها در کتب عالمان بزرگ چنین فهرست شده اند:

اول: مسخره کردن و استهزاء طرف مقابل که در لایه زیرین این کار، خودبزرگ بینی (تکبر) یا دشمنی و کوچک شمردن نهفته است و کدامیک از این ها نقص خود آدمی نیست؟

منبع:راه کارهای دوری از گناه سلسله مباحث غیبت و تهمت، صفحه 14، عزیزالله حیدری

از آقاى سيد محمد رضوى شنيدم كه فرمودند زمانى كه مرض سختى عارض ‍ دائى بزرگوارشان مرحوم آقاى ميرزا ابراهيم محلاتى شد، به طورى كه اطبا از معالجه ايشان اظهار ياءس كردند، امر فرمودند كه مرضشان را به عالم ربانى مرحوم حاج شيخ محمد جواد بيدآبادى كه مورد علاقه و ارادت جناب ميرزا بودند، خبر دهيم ، ما هم به اصفهان تلگراف كرديم و مرحوم بيدآبادى را از مرض سخت ميرزا با خبركرديم ، فورا جواب دادند مبلغ دويست تومان صدقه دهيد تا خداوند شفا عنايت فرمايد.

هرچند آن مبلغ در آن زمان زياد بود، لكن هرطور بود فراهم آورده بين فقرا تقسيم كرديم و بلافاصله ميرزا شفا يافت .

????مرتبه ديگر ميرزاى محلاتى به سختى مريض شدند و اطبا اظهار ياءس كردند، من ابتدا مرحوم بيدآبادى را تلگرافا با خبر كردم و با اينكه جواب تلگراف را قبول و درخواست كرده بودم ، از ايشان جوابى نرسيد تا بالاخره در همان مرض ، ميرزا مرحوم شدند آنگاه دانستم كه سبب جواب ندادن اجل حتمى علاج ندارد مرحوم بيدآبادى اين بود كه اجل حتمى ميرزا رسيده و به صدقه جلوگيرى نمى شود.

نتیجه1: به واسطه صدقه ممكن است در شفاى مريض تعجيل شود بلكه مرگ را به تاخير اندازد و در باره تاثير صدقه در شفاى مريض وتاخير مرگ و طول عمر و دفع هفتاد قسم بلا، رواياتى از اهل بيت  رسيده است.

نتیجه 2: هرگاه اجل حتمى باشد و بقاى شخص مخالف حكمت ، حتمى خدا باشد دعا و صدقه از اين جهت بى اثر مى شود هرچند از ساير آثار خيريه دنيوى و اخروى آن بهره مند خواهد بود.

منبع :داستان های شگفت، شهید آیت الله دستغیب 

یکی از آفات زیان بار زبان که از گناهان بزرگ به شمار می‌رود غیبت است.

«غیبت» یعنی پشت سر دیگران بدگویی کردن و سخن ناخوشایند گفتن.

غیبت از نظر قرآن‌

شکی نیست که غیبت از گناهان کبیره است و مرتکب کبیره مستحقّ دوزخ است.

قرآن کریم در چند مورد شدیداً از غیبت نکوهش نموده، مانند:

«… وَ لا یَغْتَبْ بَعْضُکُمْ بَعْضاً أَ یُحِبُّ أَحَدُکُمْ أَنْ یَأْکُلَ لَحْمَ أَخِیهِ مَیْتاً فَکَرِهْتُمُوهُ… » (حجرات/12)

… هیچ یک از شما از دیگری غیبت نکند. آیا کسی از شما دوست دارد که گوشت مردار برادر خود را بخورد؟ [به یقین] همه شما از این کار کراهت دارید [پس بدانید که غیبت کردن مانند خوردن گوشت مرده برادر دینی است، از آن سخت بپرهیزید] … .

منبع: برگرفته از کتاب اخلاق عملی، آیت الله مهدوی کنی، ص50

استاد شهید مرتضی مطهری (ره ) در ارتباط با امتیاز بزرگ و ویژگی انحصاری نهضت های الهی می گوید :

 اگر ما تاریخ را بررسی كنیم به این حقیقت می رسیم كه در نهضت های مذهبی و دینی ،  در نهضت های آسیا چنین چیزی بوده كه انبیا فرد را علیه خودش بر می انگیزند . اصلا توبه همین است توبه كه واقعا یك حالت عالی انسانی است عبارت است از قیام انسان علیه  خودش ، یك قیام اصلاحی . من مخصوصاً یك وقت تعبیرات قرآن در مورد توبه را جمع كردم دیدم تعبیرات خیلی عالی و عجیبی است . قراینن مكرر می گوید : تاب و اصلح یك قیام اصلاحی از درون انسان ، قیام وجدان انسان علیه خودش ، علیه اسراف كاریها و افراط كاری های خویش. 

منبع:اسلام و مقتضیات زمان اثر استاد مطهری ـ چاپ انتشارات صدرا ج 2 ص 165