آرامش

رُوِی عَنْ الصادِقِ عَلَیهِ السَلامُ قالَ:                                                              

لَمّا نَزَلَتْ«یااَیهَا الَّذینَ آمَنُوا قُو اَنْفُسَکُمْ و اَهْلیکُمْ نارا[1]» قالَ النّاسُ کَیفَ نَقِی اَنْفُسَنا وَ اَهْلینا قالَ عَلَیهِ السَّلامَ: اِعْمَلوُا الخَیرَ وَ ذَکِّرُوا بِهِ اَهْلیکُمْ وَ اَدِّبُوهُمْ عَلی طاعَةِ اللهِ[2] 

ترجمه حدیث: حضرت امام جعفر صادق علیه السلام فرمودند: 

هنگامی که این آیه شریفه نازل شد: ای کسانی که ایمان آورده‌اید! جان‌های خود و خانواده خود را از آتش جهنّم حفظ کنید. مردم پرسیدند: چگونه خود و خاندان خود را از آتش جهنّم حفظ کنیم؟ حضرت علیه السلام در جواب فرمودند: اعمال خیر انجام دهید و خاندان خود را به انجام اعمال خیر سفارش و یادآوری کنید و آن‌ها را به روشها و شیوه‌های اطاعت الهی مؤدّب و تربیت کنید. 

شرح حدیث: حضرت سه مطلب برای حفظ انسان و خانواده‌اش از آتش جهنم فرمودند؛ اوّل: خودت به دنبال انجام اعمال خیر رفته و در آن راه کوشش و مبادرت کن. دوّم: نسبت به خاندان خود؛ همسر، فرزند، پدر، مادر، خواهر، برادر، بستگان و… به انجام اعمال خیرسفارش و یادآوری کن. 

 اوّل خودت اعمال نیکو انجام بده و بعد به خانواده‌ات سفارش کن. زیرا اگر خود انسان اعمال نیک و خوب انجام ندهد و بخواهد دیگران را به اعمال نیک دعوت کند، نه تنها اثر ندارد بلکه اثر آن معکوس است. سوّم: خودت را به اطاعت از اوامر الهی، انجام واجبات و ترک نواهی و گناه و معصیت مؤدّب و تربیت کن. به گونه‌ای که ملکه شود و بعد به خانواده‌ات آموزش بده و تربیت کن به گونه‌ای که امر خیر ملکه آنها شده و امور زشت ملکه انسان نشود. 

 اوّل انسان نسبت به خودش وظیفه دارد و بعد هم نسبت به خاندان خود. او نباید نسبت به آن افراد بی‌تفاوت باشد، همان‌طور که اگرخاندان او بر اثر سفارش و تربیت او به اطاعت و نیکوکاری روی آورند خیر آن کار، باقیات الصالحات و برای پدر و مادر است. هرچند که از دنیا رفته باشند. اگر انسان در تربیت صحیح خانواده خود کوتاهی کرده با شد، تا زمانی که آنها گناه و معصیت انجام می‌دهند اثر شرّ آن گناه به او می‌رسد هرچند که از دنیا رفته باشند. وای به حال کسی که خانواده‌اش را به کار شیطانی ترغیب کرده باشد. دراین جا نقش پدر و مادر در تربیت الهی و انسانی خانواده خود حائز اهمیت است. 

ا……………….. 

[1]سوره تحریم، آیه 6                                        [2]مستدرک جلد 2 باب 8 روایت 13882 صفحه 200

بر صاحبان بصیرت پوشیده نیست که توبه، شعبه‌اى است از فضل عظیم الهى و درى است از رحمت رحیمى خداوند که به روى بندگان خود باز فرموده است. اگر این در بسته بود، رستگارى براى کسى نبود.

خداى حکیم و رحیم، توبه را دواى دردهاى معنوى و علاج امراض قلبى و پاک‌کننده انواع آلودگیها قرار داده است تا انسان پس از گرفتارى به گناه، به برکت توبه پاک شود و اهل نجات گردد.

خوشبخت کسى است که از این باب رحمت قدردانى کرده و از آن استفاده نموده و از این موهبت الهى سپاسگزارى نماید. چنانچه بدبخت کسى است که این باب رحمت برایش فقط اتمام حجت شده باشد. یعنى روز قیامت در موقف حساب و پرسش از اعمال هرگاه در مقام عذرخواهى بگوید: پروردگارا نادان و بیخبر بودم، اسیر شهوت و غضب بودم، گرفتار هوا و هوس بودم، در مقاومت با وساوس شیطان عاجز بودم، جواب تمام عذرهایش گفته شود: مگر نه باب توبه را بر تو گشوده بودیم؟ آیا سخت‌گیرى شده بود؟ آیا بالاتر از طاقت به تو تکلیفى کرده بودم؟ آیا براى توبه شرائط سخت و بیرون از قدرت قرار داده بودیم؟

 (دعای ابوحمزه ثمالی) .

در این مقام به چند مطلب مهم راجع به توبه اشاره مى‌شود:

پیغمبر اکرم صلّى اللّه علیه و آله فرمود: «پشیمانى از گناه، توبه است»

(جهاد وسائل باب 81ج11ص 349) .

حضرت باقر علیه السّلام فرمود: «در توبه پشیمانى کفایت است» 

(کافی جلد 2 ص 426) .

حضرت صادق علیه السّلام مى‌فرماید: «نیست بنده‌اى که گناهى کند پس پشیمان گردد، مگر اینکه خداوند او را مى‌آمرزد پیش از آنکه از او طلب آمرزش کند» 

منبع:(کافی جلد 2 ص 427) .

بنابراین، حقیقت توبه همان پشیمانى از گناه است از جهت زشتى آن نزد خداوند و اینکه خلاف رضاى او است. مانند غلامى که کارى را برخلاف رضاى مولایش انجام دهد و غافل باشد که مولا او را مى‌بیند. چون فهمید که او را مى‌دیده البته سخت از کردار خود پشیمان مى‌شود.

و مانند تاجرى که معامله‌اى بکند و در آن سرمایۀ خود را از دست بدهد و مقدار زیادى بدهکار گردد. چقدر از آن معامله پشیمان مى‌شود، خصوصا اگر دوست دانائى قبلا او را از آن معامله نهى کرده بود.

و نیز مانند کسى که طبیب او را از خطر خوردن طعامى باخبر کرده بود و پس از خوردن و گرفتار شدن از کار خود چقدر پشیمان خواهد بود.

منبع: گناهان کبیره- آیت الله دستغیب- ص 399

 پيامبر اکرم (صلّي الله عليه و آله )فرمودند:

 ألا اخبرکم بشئ إن أنتم فعلتموه تباعد الشيطان منکم تباعد المشرق من المغرب؟ قالوا: بلي، قال: الصوم يسود وجهه، والصدقة تکسر ظهره .

 آيا شما را از چيزي خبر ندهم که اگر به آن عمل کنيد شيطان از شما دور شود، چندان که مشرق از مغرب دور است؟ عرض کردند: بله. فرمودند:

1-️  روزه، روي شيطان را سياه مي کند و صدقه، پشت او را مي شکند. 

2- دوست داشتن براي خدا و همياري در کار نيک، ريشه او را مي کنَد .

  3-️ واستغفار، شاهرگش را مي زند.

منبع:أمالي صدوق،ص 59 

@manbardelnshin

بحث رو عوض کنید و به موضوعی که مخاطبتون دوست داره اشاره کنید مثلا برای خانومها: خرید ! برای آقایون: اخبار ! یا مسائلی که باهاش درگیر هستن..

خودتون از اون جا خارج بشید، به بهانه کار فوری؛مثل تلفن ضروری؛ یا بگید میرم برمیگردم فعلا کار دارم ؛ شرمنده باید برم!

زمانیکه غیبت میشه و همه از شخصی بد میگن، دنبال خوبیهای اون شخص بگردید و با تاکید بر اونها بگید اینطور نیست که شما فکر میکنید اون آدم خوبیه به این دلایل…

زمانیکه میدونید هیچ کاری ازتون بر نمیاد، توی جمع رودربایستی دارید و نمیتونید نظرتون رو صریح بگید…⬇

️

قبل از ورود به مجلس یا در مجلس قبل از شروع غیبت یا در حین غیبت.. از ذکرهای رفع غیبت استفاده کنید و از خدا بخواید که غیبت نشه یا صحبتش جمع بشه

ذکری برای 

جلوگیری از شنیدن غیبت

روزی یکی از اولیاء به الیاس و خضر علیهم السّلام شکایت کرد که مردم بسیار غیبت می کنند و حال آن که غیبت از گناهان کبیره است و هر چقدر آن ها را نصیحت می کنم و از غیبت کردن منع می نمایم سخن مرا نمی شنوند و آن عمل قبیح را ترک نمی کنند. 

حضرت الیاس علیه السّلام فرمود: چاره این کار آن است که هر کس وارد مجلس شد به او بگو که بگوید: «بِسمِ الله الرَّحمنِ الرَّحیمِ وَ صَلّی اللهُ عَلی مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ» که در این صورت خداوند ملکی را بر اهل آن مجلس موکّل می گرداند که هرگاه کسی شروع به غیبت نماید آن ملک او را از آن باز دارد و از حق تعالی سؤال نماید تا آن قوم را از غیبت کردن نگاه دارد. 

حضرت خضر علیه السّلام فرمود: چون کسی در وقت بیرون رفتن از مجلس بگوید «بِسمِ اللهِ الرَّحمنِ الرَّحیمِ وَ صَلّی الله عَلی مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ» حق تعالی ملکی را می فرستد تا آن که نگذارد که اهل آن مجلس غیبت او را نمایند. 

منبع: 

۱. وسائل الشیعه، ج۷، ص۳۴۲. 

۲. عرفان و عبادت، ص۳۵۵.