آرامش

خداوند امثال تو را زیاد نکند!

? امیرمؤمنان حضرت علی(علیه السلام) مقدار پنج وَسَق خرما[حدود 5 بار] برای مردی فرستادند.
آن مرد #شخصی_آبرومند بود و از کسی تقاضای کمک نمی‌کرد.
شخصی در آنجا بود، به حالت اعتراض به علی(علیه السلام) گفت: “آن مرد که تقاضای کمک نکرد چرا برای او خرما فرستادی؟ به علاوه یک وَسَق برای او کافی بود…!”

? امیر مؤمنان علی(علیه السلام) به او فرمود: “خداوند امثال تو را در جامعه ما زیاد نکند! من می‌دهم تو بخل می‌ورزی؟”
اگر من آنچه را که مورد حاجت اوست پس از درخواست و سؤال او به او بدهم در حقیقت چیزی به او نداده‌ام، بلکه قیمت آبرویی را که به من داده به او داده‌ام، زیرا اگر صبر کنم تا او درخواست کند در حقیقت او را وادار کرده ام که آبرویش را به من بدهد، آن رویی را که در هنگام عبادت و پرستش خدای خود و خدایِ من به خاک می ساید…

?وسائل الشیعه

? ? ? ?
إبراهیم‌ خلیل‌ (ع)‌ به‌ ملک‌ الموت‌ گفت‌:

آیا میتوانی با آن‌ صورتیکه‌ روح‌ فاجر را قبض‌ میکنی خودت‌ را بمن‌ بنمائی؟

ملک‌ الموت‌ عرض‌ کرد: تو طاقت‌ و تحمّل‌ این‌ را نداری.
حضرت‌ إبراهیم (‌ع)‌ فرمود: بلی؛ دارم‌!

ملک‌ الموت‌ عرض‌ کرد: صورت‌ خود را از من‌ بگردان‌ و سپس‌ مرا ببین‌.
حضرت‌ إبراهیم‌ صورتش را برگرداند و برگشت و ناگهان‌ دید مرد سیاه‌ چهره‌ای با موهای راست‌ شده‌ و بوی متعفّن‌ و با لباسهای سیاه‌ بطوریکه‌ از دهان‌ و از دو سوراخ‌ بینی او دود و آتش‌ زبانه‌ میکشد در مقابل‌ او حاضر است‌.
ابراهیم‌ از شدت ترس و وحشت غش‌ کرد و بعد از مدتی که به‌ هوش‌ آمد فرمود:
اگر شخص‌ فاجر در هنگام‌ فقط همین منظره را ببیند، از نظر عذاب‌ و شدّت‌ برای او کافی است‌.

#بحارالانوارج6ص143

? قرآن کتابی است که پیغمبرساز است؛ زیرا پیغمبران دو گونه‌اند: قسم اول، پیامبرانی هستند که از جانب خداوند به پیامبری تعیین شده‌اند؛ قسم دوم، پیغمبران کمالی، که در اثر ایمان و عمل به دستورات قرآن، به کمالات پیامبر نایل می‌گردند. بنابراین، قرآن، پیغمبران کمالی تربیت می‌کند و پیغمبرساز است.

✅ البته اگر انسان اهلیت داشته باشد، در و دیوار هم به اذن خدا معلم او خواهند بود، وگرنه هیچ‌سخنی در او اثر نخواهد کرد، چنان‌که سخنان پیغمبر اکرم صلی‌الله‌علیه‌وآله‌وسلم در ابوجهل اثر نکرد! و شاگردان قرآن و پیغمبر صلی‌الله‌علیه‌وآله‌وسلم بعد از رحلت آن حضرت چه فتنه‌ها که به‌پا نکردند؟!

[ از فرمایشات آیت الله بهجت - ره ، زمزم عرفان ، چاپ ششم ،1391، ص 38]

حضرت امام سجاد علیه السلام

 وَ أَمَّا حَقُّ ذِی الْمَعْرُوفِ عَلَیْکَ فَأَنْ تَشْکُرَهُ وَ تَذْکُرَ مَعْرُوفَهُ وَ تَکْسِبَهُ الْمَقَالَةَ الْحَسَنَةَ وَ تُخْلِصَ لَهُ الدُّعَاءَ فِیمَا بَیْنَکَ وَ بَیْنَ اللَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ فَإِذَا فَعَلْتَ ذَلِکَ کُنْتَ قَدْ شَکَرْتَهُ سِرّاً وَ عَلَانِیَةً ثُمَّ إِنْ قَدَرْتَ عَلَى مُکَافَاتِهِ یَوْماً کَافَیْتَه‏

حق کسى که به تو نیکى کرده ، این است که از او تشکر کنى و نیکى اش را به زبان آورى و از او به خوبى یاد کنى و میان خود و خداى عزّوجلّ برایش خالصانه دعا کنى ، هرگاه چنین کردى بى گمان در پنهان و آشکار از او تشکر کرده اى . سپس اگر روزى توانستى نیکى او را جبران کنى ، جبران کن .

امالی(صدوق) ص 372