آرامش

? ? ? ?

یٰا أَیُّهَا اَلَّذِینَ آمَنُوا عَلَیْکُمْ أَنْفُسَکُمْ لاٰ یَضُرُّکُمْ مَنْ ضَلَّ إِذَا اِهْتَدَیْتُمْ (مائده/105)
ای کسانی که ایمان آورده‌اید! بر شما باد به حفظ خودتان. چون اگر شما هدایت یافتید، هر کسی که گمراه شد، زیانی به شما نمی‌رساند.

نصیحتِ مهم قرآن اینه:
“عَلَیْکُمْ أَنْفُسَکُمْ” به فکر خودتون باشید، مراقب خودتون باشید، مراقب دلهاتون باشید، خودسازی کنید.

اگر شما خودتون رو خوب ساختید، اونوقت نتیجه‌اش این میشه:
“لاٰ یَضُرُّکُمْ مَنْ ضَلَّ إِذَا اِهْتَدَیْتُمْ” اگه تمام دنیا هم گمراه بشن، نمیتونند هیچ ضرری به شما بزنند.

کَشتی‌ها به خاطر آبهایی که در اطرافشان است، غرق نمیشوند، بلکه به خاطر نفوذ آب به داخل آنهاست که غرق میشوند.

پس با خودسازی، راه نفوذ رو از داخل ببند، تا اجازه ندی اتفاقات اطراف به درونت نفوذ کنند، و باعث سنگین‌تر شدن و غرق شدنت بشن.

✨﷽✨

⚜ حکایت‌های پندآموز⚜
? توبه‎ سر دسته‎ راهزنان ?

✍ یکی از علماء از کربلا و نجف برمی گشت ولی در راه برگشت در اطراف کرمانشاه و همدان گرفتار دزدان شده و هر چه او و رفقایش داشتند، همه را سارقین غارت نمودند.آن عالم می گوید : « من کتابی داشتم که سالها با زحمت و مشقّت زیادی آن را نوشته بودم و چون خیلی مورد علاقه ام بود در سفر و حضر با من همراه بود، اتفاقاً کتاب یاد شده نیز به سرقت رفت، به ناچار به یکی از سارقین گفتم من کتابی در میان اموالم داشتم که شما آن را به غارت برده اید و اگر ممکن است آن را به من برگردانید زیرا بدرد شما نمی خورد» آن شخص گفت: « ما بدون اجازه رئیس نمی توانیم کتاب شما را پس بدهیم و اصلاً حق نداریم دست به اموال بزنیم ».

گفتم: « رئیس شما کجا است ». گفت: « پشت این کوه جایگاه او است » لذا من به همراهی آن دزد به نزد رئیسشان رفتیم، وقتی وارد شدیم دیدم که رئیس دزدها نماز می خواند. موقعی که از نماز فارغ شد آن دزد به رئیس خود گفت: « این عالم یک کتابی بین اموال دارد و آن را می خواهد و ما بدون اجازه‎ی شما نخواستیم بدهیم » من به رئیس دزدها گفتم: « اگر شما رئیس راهزنان هستید، پس این نماز خواندن چرا؟ نماز کجا؟ دزدی کجا؟ ». گفت: « درست است که من رئیس راهزنان هستم ولی چیزی که هست، انسان نباید رابطه‎ی خود را با خدا به کلّی قطع کند و از خدا تماماً روی گردان شود، بلکه باید یک راه آشتی را باقی گذارد. حالا که شما عالمید به احترام شما اموال را برمی گردانیم ». و دستور داد همین کار را کردند و ما هم خوشحال با اموالمان به راهمان ادامه دادیم.

پس از مدّتی که به کربلا و نجف برگشتم، روزی در حرم امام حسین - علیه السّلام - همان مرد را دیدم که با حال خضوع و خشوع گریه و دعا می کرد. وقتی که مرا دید شناخت و گفت: « مرا می شناسی؟ »گفتم: « آری! » گفت: « چون نماز را ترک نکردم و رابطه ام با خدا ادامه داشت، خدا هم توفیق توبه داده و از دزدی دست برداشتم و هر چه از اموال مردم نزد من بود، به صاحبانشان برگرداندم و هر که را نمی شناختم از طرف آنها صدقه دادم و اکنون توفیق توبه و زیارت پیدا کرده‌ام »

? کتاب پاداشها و کیفرها

✨ ? ✨

ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺑﻪ ﻣﻮسی ﻓﺮﻣﻮﺩ:
ﺑﺎ ﺯﺑﺎنی ﺩﻋﺎ ﻛﻦ ﻛﻪ ﺑﺎ ﺁﻥ ﮔﻨﺎﻩ ﻧﻜﺮﺩﻩ ﺍی
ﺗﺎ ﺩﻋﺎﻳﺖ ﻣﺴﺘﺠﺎﺏ ﺷﻮﺩ !

ﻣﻮسی ﻋﺮﺽ ﻛﺮﺩ:
ﭼﮕﻮﻧﻪ؟
ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﻓﺮﻣﻮﺩ :
ﺑﻪ ﺩﻳﮕﺮﺍﻥ ﺑﮕﻮ ﺑﺮﺍﻳﺖ ﺩﻋﺎﻛﻨﻨﺪ
ﭼﻮﻥ ﺗﻮ ﺑﺎ ﺯﺑﺎﻥ ﺁﻧﺎﻥ ﮔﻨﺎﻩ ﻧﻜﺮﺩﻩ ﺍی !!
.
[ و این است فلسفه ی #التماس_دعا ]

” در این روز ها و شب ها
نگاهمان ﺑﻪ ﺩﻋﺎهاﯾﺘﺎﻥ است…”
التماس دعا

✍ 

مرحوم حضرت آیت الله العظمی اراکی - که از بزرگان عالم اسلام و از فقیهان وارسته هستند. می‌فرمودند: مرحوم آخوند ملا محمد کبیر، قطعه زمینی در اطراف سلطان آباد اراک داشت که در آن، زراعت می‌کرد و نان سال اهل و عیال خود را از آن زمین به دست می‌آورد. یک وقت که حاصل زمین را خرمن کرده بود و در دشت، خرمن‌های دیگری نیز وجود داشت، کسی عمدا یا سهوا آتش روشن می‌کند، باد می‌وزد و آتش به خرمنها می‌افتد و خرمن‌ها یکی پس از دیگری در آتش می‌سوزد. شخصی نزد مرحوم آخوند کبیر می‌رود و می‌گوید:
چرا نشسته ای! نزدیک است خرمن شما آتش بگیرد. آخوند کبیر تا این سخن را می‌شنود عبا و عمامه اش را می‌پوشد و قرآن به دست بر سر خرمن می‌رود و رو به آتش می‌ایستد و خطاب به آن می‌گوید: ای آتش! این نان اهل و عیال من است، تو را به این قرآن قسم می‌دهم این خرمن را نسوزانی، در حالی که تمام خرمن‌های دیگر خاکستر شده بود این یک خرمن سالم ماند! هر کس می‌آمد و میدید، انگشت حیرت به دندان می‌گزید و متحیر می‌شد که چطور این خرمن سالم مانده است. این بزرگواران تربیت شده و درس گرفته از مکتب حضرت ابراهیم (ع) هستند که چون خداوند به آتش امر کرد: « یَا نَارُ کُونِی بَرْدًا وَسَلَامًا عَلَی إِبْرَاهِیمَ »، آموخته اند که هر چیزی ممکن است به امر خداوند و به اذن او انجام گیرد. بزرگان دین نیز هنگام مشکلات، با توجه به آیات قرآن و زندگی معصومین (ع)، مصائب را از خود دور یا تحمل آن را بر خود شیرین می‌کردند!

یا رب این آتش که در جان من است، سرد کن آن سان که کردی بر خلیل

?هزار_و_یک_حکایت_اخلاقی