آرامش

‼️مردان بی غیرت در  قبال زنان بی عفتشان مسئولند 

حضرت خاتم الانبیاء صلی الله علیه و آله 

 أيُّمَا رَجُلٍ تَتَزَيَّنُ امْرَأَتُهُ وَ تَخْرُجُ مِنْ بَابِ دَارِهَا فَهُوَ دَيُّوثٌ وَ لَا يَأْثَمُ مَنْ يُسَمِّيهِ دَيُّوثاً وَ الْمَرْأَةُ إِذَا خَرَجَتْ مِنْ بَابِ دَارِهَا مُتَزَيِّنَةً مُتَعَطِّرَةً وَ الزَّوْجُ بِذَلِكَ رَاضٍ يُبْنَى لِزَوْجِهَا بِكُلِّ قَدَمٍ بَيْتٌ فِي النَّارِ فَقَصِّرُوا أَجْنِحَةَ نِسَائِكُمْ وَ لَا تُطَوِّلُوهَا فَإِنَّ فِي تَقْصِيرِ أَجْنِحَتِهَا رِضًى وَ سُرُوراً وَ دُخُولَ الْجَنَّةِ بِغَيْرِ حِسَابٍ احْفَظُوا وَصِيَّتِي فِي أَمْرِ نِسَائِكُمْ حَتَّى تَنْجُوا مِنْ شِدَّةِ الْحِسَابِ وَ مَنْ لَمْ يَحْفَظْ وَصِيَّتِي فَمَا أَسْوَأَ حَالَهُ بَيْنَ يَدَيِ اللَّهِ 

و هر مرديكه زينت كند زن او و بيرون آيد از در خانه او پس آن مرد  . ..    است و گناه ندارد هر كه بخواند او را . ..   و زن چون بيرون آيد از در خانه خود زينت كرده و بوى خوش به خود زده و شوهر به اين راضى باشد بنا شود از براى شوهر وى به هر قدمى خانه  ای در دوزخ .

 پس كوتاه كنيد بال و پر زنان خود را و دراز مگذاريد. كه به درستى كه دراز گردانيدن دست او پشيمانى است و جزاء آن دوزخست و در كوتاه گردانيدن آن رضا و شاديست و داخل‏ شدن بهشت است بی ‏حساب حفظ كنيد وصيت مرا در امر زنان خود كه خلاص ‏شويد از سختى عذاب و هر كه حفظ نكند وصيت مرا و هر كه حفظ نكند وصيت مرا پس حال او پيش خداى تعالی چگونه باشد؟!

منبع :بحارالأنوار    ج 100     ص249

????عَنْ‏ أَبِي جَعْفَرٍ (ع) قَالَ: إِنَّ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ جَعَلَ لِلشَّرِّ أَقْفَالًا وَ جَعَلَ مَفَاتِيحَ تِلْكَ الْأَقْفَالِ الشَّرَابَ وَ الْكَذِبُ شَرٌّ مِنَ الشَّرَابِ.

امام باقر علیه‌السّلام فرمود: 

به راستى كه خداوند عزوجل براى شرّ، قفل هايى گذاشته و كليدهای آن قفل ها را شراب قرار داده است و دروغ از شراب بدتر است.

منبع:الكافي (ط - الإسلامية)، ج‏2، ص: 339

حضرت امام علی سلام الله علیه

 می فرمایند :

السَّخاءُ و الشَّجاعَةُ غَرائزُ شَريفَةٌ، يَضَعُها اللّهُ سبحانَهُ فِيمَن أحَبَّهُ و امتَحَنَهُ.

 سخاوت و شجاعت خصلتهاى والايى هستند كه خداوند سبحان آنها را در وجود هر كس كه دوستش داشته و او را آزموده باشد مى گذارد .

 غرر الحكم و درر الکلم ، ص۱۸۲۰ .

حضرت امام علی سلام الله علیه

 می فرمایند :

 إنَّ المؤمنَ لا يُصبِحُ إلاّ خائفا و إن كانَ مُحسِنا ، و لا يُمسِي إلاّ خائفا و إن كانَ مُحسِنا ؛ لأنَّهُ بينَ أمرَينِ :

۱-بينَ وَقتٍ قد مَضى لا يَدرِي مَا اللّه ُ صانِعٌ بهِ

 و

۲- بينَ أجَلٍ قدِ اقتَرَبَ لا يَدرِي ما يُصِيبُهُ مِنَ الهَلَكاتِ

مؤمن صبح خود را نمى آغازد ، مگر آن كه ترسان است هرچند نيكوكار باشد و شب خود را آغاز نمى كند مگر اين كه بيمناك است گر چه كارهاى نيك كرده باشد ؛ زيرا او ميان دو امر قرار دارد : 

۱-زمانى كه گذشته است و نمى داند خدا با او چه مى كند، 

و

۲-اجلى كه نزديك است و نمى داند چه مسائل مهلكى دامن او را خواهد گرفت .

امالی طوسی،ص۳۵۷.