آرامش

حضرت موسی (علیه‌السلام) آن ‌قدر بر پوشیدگی خود محافظت می‌کرد که مردم می‌پنداشتند وی بیماری جسمانی دارد. رسول خدا (صلی‌الله‌علیه‌وآله) درباره‌ی او می‌فرمود:
همانا موسی مردی باحیا و پوشیده بود که به دلیل حیایش، هیچ نقطه از بدن وی دیده نشد و لذا هنگامی که می‌خواست وارد آب شود تا بدنش وارد آب نمی‌شد، لباس خود را بیرون نمی‌آورد؛ در حالی که بنی‌اسرائیل حیا نمی‌کردند و در برابر هم برای شستشو برهنه می‌شدند و به یکدیگر نگاه می‌کردند.

حضرت امام کاظم علیه السلام:
تنها خوشرفتارى با همسایه خوددارى از اذیت او نیست، بلکه تحمل اذیت و آزار اوست.
ترجمه ج10 وسائل الشیعه/باب85

درمجلس مظلومیت مرد غریب

بنگرکه دلم میان غمخانه گماست

این ناله ز ماتم امان هادی ست

معصوم دوازدهم امان دهم است

شهادت جانسوز امام علی نقی (ع) تسلیت باد .

امام علی علیه السّلام میفرمایند:
المؤمنُ بِشْرُهُ في وجهِهِ ، وحُزنُهُ في قلبِهِ ، أوسَعُ شَيءٍ صَدْرا ، وأذَلُّ شَيءٍ نَفْسا ، يَكْرَهُ الرِّفْعةَ ، ويَشْنَأُ السُّمْعةَ ، طويلٌ غمُّهُ ، بَعيدٌ هَمُّهُ ، كثيرٌ صَمتُهُ ، مَشغولٌ وقتُهُ ، شَكورٌ ، صَبورٌ ، مَغمورٌ بفِكرَتِهِ ، ضَنينٌ بخَلّتِهِ ، سَهلُ الخَليقةِ ، لَيِّنُ العَرِيكةِ ، نَفسُهُ أصْلَبُ مِن الصَّلْدِ ، وهُو أذَلُّ مِن العبدِ.
مؤمن شادى اش در چهره اش میباشد و اندوهش در دلش، از نظر تحمّل وسیعترین موجود و از نظر اخلاق متواضعترین مخلوق است. برتری را خوش ندارد و خودنمايی را دشمن دارد. اندوهش دراز است و همّتش بلند؛ بسيار خموش است و اوقاتش به بيكارى نمیگذرد؛ شكور است و شكيبا؛ غرق در انديشه خويش است و در پايبندى به دوستى خود [با ديگران ]حريص. نرمخو و مهربان است، اراده اش سخت تر از سنگ خار است و با اينحال از يك برده، خوارتر و افتاده تر است!!

بحار الأنوار ۶۹/۴۱۰/۱۲۷