آرامش

 آیا در منابع معتبر اهل سنت روایتی از پیامبر اسلام (ص) مبنی بر فضائل حضرت علی (ع) نقل شده است که قابل استناد باشد؟

 بله؛ به طور مثال در صحیح بخاری، جلد سوم، صفحه 1096 ،حدیث 2847 نقل شده است در در ماجرای جنگ خیبر پس از آن که در روز اول و دوم، مسلمانان توفیقی به دست نیاوردند، 

پیامبر (ص) فرمودند: «من پرچم را فردا به دست کسی می دهم که خداوند و رسول او را دوست دارد و خدا و رسول هم او را دوست دارند، و او موفق خواهد شد.» 

آن شب همه اصحاب ایشان دوست داشتند که آن فرد مورد نظر، آنها باشند. وقتی پیامبر (ص) ‌به جمع آنها آمدند، سراغ حضرت علی (ع) را گرفتند و اصحاب گفتند که علی (ع) چشم درد دارد و بدنش مجروح شده است. 

پیامبر (ص) دستور دادند آن حضرت (ع) را بیاورند و به عنایت ایشان، امام علی (ع) شفا گرفتند و پرچم جهاد به دست آن حضرت (ع) سپرده شد و فتح بزرگ خیبر به دست امیرمومنان علی (ع) رقم خورد.

آیات آخر سوره حشر

مرحوم شاه آبادی :

سه آیة آخر سوره مبارکه حشر را تلاوت کنید تا ملکه شما شود و اوّلین اثری که از آن مترتّب می‏شود، پس از مرگ و شب اوّل قبر است. 

وقتی که ملکین از طرف پروردگار برای سؤال و جواب می‏آیند، در جواب «من ربّک؟» (خدای تو کیست؟)

وقتی این طور پاسخ بگویی(هو الله الذی لا اله الا هو ……) ملائکة الهی مبهوت و متحیّر می‏شوند، چون این معرفی حق است ‏به زبان حق، نه معرفی حق به زبان خلق.

در بعضى از روایات، آمده است: اسم اعظم خدا، در آیات آخر سوره حشر است.(1)

و در حدیث دیگرى از رسول خدا(صلى الله علیه وآله) مى خوانیم: 

مَنْ قَرَأَ آخِرَ الْحَشْرِ غُفِرَ لَهُ ما تَقَدَّمَ مِنْ ذَنْبِهِ وَ ما تَأَخَّرَ:

«هر کس آخر سوره حشر را بخواند، گناهان گذشته و آینده او بخشوده مى شود»!.(2)

و باز در حدیث دیگرى از آن حضرت آمده است:

 مَنْ قَرَأَ لَوْ أَنْزَلْنا هذَا الْقُرْآنَ ـ إِلى آخِرِها ـ فَماتَ مِنْ لَیْلَتِهِ ماتَ شَهِیداً!:

«هر کس آیات لو انزلنا هذا القرآن را تا آخر بخواند، و در همان شب بمیرد، شهید مرده است»!.(3)

یکى از اصحاب مى گوید: از رسول خدا(صلى الله علیه وآله) درباره اسم اعظم خدا سؤال کردم، فرمود: عَلَیْکَ بِآخِرِ الحَشْرِ وَ أَکْثَرِ قِرائَتَها:

«بر تو باد که آخر سوره حشر را بخوانى و زیاد بخوان»!

بار دیگر همین سؤال را تکرار کردم، حضرت همان پاسخ را تکرار فرمود.(4)

حتى در حدیثى آمده است: إِنَّهَا شِفَاءٌ مِنْ کُلِّ دَاء إِلاّ السّامِ، و السّامُ الْمَوْتُ: «این آیات، شفاء هر دردى است مگر مرگ»!.(5)

منابع

(1)ثواب الاعمال، ص117

(2)مجمع البیان، ج9، ص423

(3)تفسیرالبرهان، ج5، ص331

(4) الدر المنثور، ج6، ص187

(5)کنزالعمال, ج5، ص194

علی(ع) نزد پیامبر(ص) رفت و اجازۀ نبرد با او را خواست. پیامبر(ص) اجازه نفرمود.

عمرو دعوت خویش را تکرار می کرد ولی هیچ کس برای مبارزه با او پیشقدم نمی شد.

 تا این که عمرو خروشید که: از بس که مبارز خواستم صدایم گرفت.

 پیامبر(ص) به ناچار به علی اجازه داد. علی(ع) در برابر او به میدان رفت. 

 اولین ضربۀ عمرو زره آن حضرت را شکافت و به سر مبارک رسید و آن را مجروح کرد. 

 در همان حال علی(ع) با یک ضربۀ شمشیر ران چپ عمرو را قطع نمود و وی را بر زمین افکند و برای قتل وی بر زانو قرار گرفت که عمرو بر چهرۀ مبارک آن حضرت آب دهان افکند. 

حضرت برخاست و از قتل وی در آن حالت خشم چشم پوشید

????شکست نامنتظرۀ عمرو در برابر دیدگان شگفت زدۀ احزاب قریش، روحیۀ ایشان را به کلی تخریب نمود و آنان تصمیم به انصراف از ادامۀ محاصره و بازگشت گرفتند، در حالی که پیش تر هم پیمان شده بودند که تا یکسره ساختن کار مسلمین باز نگردند.

پیامبر(ص) در مورد نبرد علی(ع) با عمرو فرمود:

«مبارز علی با عمرو در روز خندق، از اعمال امتّم تا روز قیامت برتر است.»

منبع : المستدرک الصحیحین للحاکم النیشابوری ج ۳ ص۳۲

تاریخ بغداد للخطیب البغدادی ج 13 ص ۱۹

 آیت الله ممدوحی، از شاگردان علامه طباطبایی می گوید: 

مرحوم علامه  می فرمودند:

 «پدر و مادرم را در سن کودکی از دست دادم و دو تا لَله[دایه] مرا بزرگ کردند؛ وقتی برای من استاد خصوصی گرفتند، استاد از من سئوالی کرد در جواب سئوال ماندم و استاد شکایت مرا به لَلِه کرد و گفت، سید محمد حسین نمی تواند جواب بدهد و درس نخوانده است، مرا توبیخ کردند و آنقدر این مسئله برای من سنگین بود با این که کودک بودم؛ وضو گرفتم، داخل مسجدی رفتم و دو رکعت نماز خواندم، سجده کردم و از خدای متعال درخواست کردم؛ خدایا یا همین الان مرگ مرا برسان یا استعدادی به من بده که بعد از این توبیخ و سرزنش نشوم، از مسجد بیرون آمدم، از آن به بعد محتاج استاد نبودم و تمام درسها را پیش مطالعه می کردم، بعد می‌فرمودند: 

 در عین حال خودم را از استاد منقطع نکردم، چرا که می ترسیدم اعوجاج علمی پیدا کنم و می خواستم استاد همیشه هدایتگر من باشد.»