آرامش

​حضرت علی علیه السلام:

هرکس از لعن نمودن کسی که خداوند او را لعنت نموده خودداری نماید؛ لعنت خداوند بر او باد.

(بحارالانوار ج2 ص202

ﺳﻠﻤﺎﻥ ﻓﺎﺭسی ﺭﺣﻤﺔ ﺍﻟﻠّﻪ ﻋﻠﻴﻪ ﮔﻮﻳﺪ:
 ﺍﺑﻠﻴﺲ ﺩﺭ ﻣﻘﺎﺑﻞ ﻋﺪّﻩ ﺍی ﺍﺯ ﺩﺷﻤﻨﺎﻥ ﺍﻣﻴﺮﺍﻟﻤﺆﻣﻨﻴﻦ علی ﻋﻠﻴﻪ ﺍﻟﺴّﻠﺎﻡ ﻛﻪ به ﺍﻳﺸﺎﻥ ﺍﻫﺎﻧﺖ میﻛﺮﺩﻧﺪ ﺍﻳﺴﺘﺎﺩﻩ و ﺑﻪ ﺁﻧﺎﻥ ﮔﻔﺖ:

 ﻭﺍی ﺑﺮ ﺷﻤﺎ، ﭼﺮﺍ به ﻣﻮﻟﺎی ﺧﻮﺩ  ﺍﻫﺎﻧﺖ می کنید؟

ﮔﻔﺘﻨﺪ: ﺍﺯ ﻛﺠﺎ می ﺩﺍنی  ﻣﻮﻟﺎی ﻣﺎ امیرالمؤمنین  ﺍﺳﺖ؟
ﮔﻔﺖ: ﺍﺯ ﻓﺮﻣﺎﻳﺶ ﭘﻴﺎﻣﺒﺮﺗﺎﻥ ﻛﻪ ﻓﺮﻣﻮﺩﻧﺪ:

 ﻫﺮ ﻛﻪ ﻣﻦ ﻣﻮﻟﺎی ﺍﻭ ﻫﺴﺘﻢ، این علی ﻣﻮﻟﺎی ﺍﻭﺳﺖ.

ﮔﻔﺘﻨﺪ: ﺁﻳﺎ ﺗﻮ ﺍﺯ ﻣﻮﺍﻟﻴﺎﻥ ﻭ ﺷﻴﻌﻴﺎﻥ ﺍﻭ هستی؟ 

ﮔﻔﺖ: ﻧﻪ ﺍﺯ ﺷﻴﻌﻴﺎﻥ ﺍﻭ ﻭ ﻧﻪ ﺍﺯ ﻣﻮﺍﻟﻴﺎﻥ ﺍﻭﻳﻢ، ﺑﻠﻜﻪ ﻣﻦ امیرالمؤمنین علی علیه السلام ﺭﺍ ﺩﻭﺳﺖ ﺩﺍﺭﻡ ﻭ ﺍﮔﺮ کسی ﺑﺎ ﺍﻭ ﺩشمنی ﻛﻨﺪ ﺩﺭ ﻣﺎﻝ ﻭ ﻓﺮﺯﻧﺪﺍﻧﺶ ﺷﺮﻳﻚ می ‌ﺷﻮﻡ، 
ﮔﻔﺘﻨﺪ: ﺑﺮﺍی ﻣﺎ ﺍﺯ ﻓﻀﺎﺋﻞ علی ﭼﻴﺰی بگو!
ﮔﻔﺖ: ﮔﻮﺵ ﻛﻨﻴﺪ، ﺍی ﻧﺎﻛﺜﻴﻦ ﻭ ﻗﺎﺳﻄﻴﻦ ﻭ ﻣﺎﺭﻗﻴﻦ، ﻣﻦ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﻋﺰﻭﺟﻞ ﺭﺍ ﺩﺭ ﻣﻴﺎﻥ ﺟﻨّﻴﺎﻥ ﺩﻭﺍﺯﺩﻩ ﻫﺰﺍﺭ ﺳﺎﻝ ﻋﺒﺎﺩﺕ ﻛﺮﺩﻡ،

 ﺑﻌﺪ ﺍﺯ ﺁﻥ ﺩﺭ ﺁﺳﻤﺎﻥ ﺍﻭّﻝ ﻧﻴﺰ ﺑﻪ ﻫﻤﺮﺍﻩ ﻣﻠﺎﺋﻜﻪ ﺩﻭﺍﺯﺩﻩ ﻫﺰﺍﺭ ﺳﺎﻝ ﺍﻭ ﺭﺍ ﻋﺒﺎﺩﺕ ﻛﺮﺩﻡ، 

ﺭﻭﺯی ﺩﺭ ﺣﺎلی ﻛﻪ ﻣﺸﻐﻮﻝ ﺗﺴﺒﻴﺢ ﻭ ﺗﻘﺪﻳﺲ ﺫﺍﺕ ﺍﺣﺪﻳّﺖ ﺑﻮﺩﻳﻢ ﻳﻚ ﻣﺮﺗﺒﻪ ﻧﻮﺭ عجیبی ﻛﻪ ﭼﺸﻤﻬﺎ ﺭﺍ ﺧﻴﺮﻩ می ‌ﻛﺮﺩ ﺍﺯ ﺁﺳﻤﺎﻥ ﺍﻭّﻝ ﻋﺒﻮﺭ ﻛﺮﺩ،

ﭘﺲ ﻣﻠﺎﺋﻜﻪ ﺑﻪ ﺳﺠﺪﻩ ﺍﻓﺘﺎﺩﻩ، ﮔﻔﺘﻨﺪ:

 «ﺳُﺒّﻮﺡٌ ﻗُﺪّﻭﺱٌ» ﺍﻳﻦ ﻧﻮﺭِ ﻣﻠﻚ ﻣﻘﺮّﺏ ﻳﺎ ﭘﻴﺎﻣﺒﺮ ﻣﺮسلی ﺍﺳﺖ،

ﺍﻣّﺎ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﻫﻨﮕﺎﻡ ﺍﺯ ﺟﺎﻧﺐ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﻋﺰﻭﺟﻞ ﻧﺪﺍ ﺭﺳﻴﺪ:

 ﻧﻪ ﻧﻮﺭ ملک ﻣﻘﺮّﺏ ﻭ ﻧﻪ ﭘﻴﺎﻣﺒﺮ ﻣﺮﺳﻞ ﺍﺳﺖ ،

ﺑﻠﻜﻪ ﻧﻮﺭ ﻃﻴﻨﺖ ﻭ ﮔِﻞ ﻭﺟﻮﺩ

 امیرالمؤمنین علی ﺑﻦ ﺍﺑﻴﻄﺎلب

 ﻋﻠﻴﻪﺍﻟﺴّﻠﺎﻡ ﺍﺳﺖ".
أمالی شیخ ﺻﺪﻭﻕ. ص۴۲۷

ﺑﺤﺎﺭﺍﻟﺎﻧﻮﺍﺭ. ﺝ۳۹. ﺹ۱۶۲

ﻣﺪﻳﻨﺔ ﺍﻟﻤﻌﺎﺟﺰ. ج۱. ﺹ۱۲۳

ﻋﻠﻞ ﺍﻟﺸﺮﺍﻳﻊ. ﺹ۱۴۳

پیامبر اكرم (ص) فرمودند: شرم پنج نوع است؛ 

 شرم در وقت گناه، 

 شرم در هنگام كوتاهی، 

 شرم در هنگام بخشش و جوانمردی، 

 شرم در هنگام محبت و دوستی 

 شرم در مقام شكوه و بزرگی 

و برای هر یك از اینها اهل و دارنده‌ای هست.
منبع: ضیافت نور، ص 86

 قسمت دوم

اميرالمؤمنين (ع) در تمام غزوات رسول خدا (ص) به جز «تبوك» حضور داشت و پس از پيغمبر اكرم (ص) مهمترين و اساسى‏ترين نقش را در پديد آمدن پيروزى‏هاى اسلام و يا پايدارى در مقابل دشمن ايفا كرد. علاوه بر حضور در غزوات، اميرالمؤمنين (ع) فرماندهى چند سريه را نيز برعهده گرفت كه درهمه آنها سربلند و پيروز بود. دلاورپارسایی که تمام صفات متضادرا در خود جمع. کرده است.

 هنگامی که گرد و خاک جنگ، فضا را تیره وتار می کرد برق ذوالفقارش دل یلان عرب را می لرزاندو زهره قهرمانان را می شکافت و قلبشان  را بلرزه می افکند، سیمای او برافروخته ولبانش متبسم و قلبش محکم، آن چنان بر میمنه و میسره می تاخت و باشمشیر برانش بر فرق دشمنان فرود می آورد و با ضربت های سهمگینش درلحظه لحظه های کارزار، یلان بی شمار را در خاک و خون می غلطاند که جزاو کسی مانند او نیست،; خصم ظالمان و یاور مظلومان بود. رادمردی که در برابر اشک یتیمان ومحرومان مهربان تر از پدر و مادر بود و با لطف و مهربانی اشک های غم دیدگان را پاک می کرد و دست محبت بر سرشان می کشید و با آنان چون فرزندان خویش رفتار می نمود. و همو شب هنگام در محراب عبادت از خوف خدامی گریست و برای این که بنده ای سپاسگزار باشد در خانه و در میدان،با نماز و نیایش و گریه و زاری، شب را به صبح می رساند «الم اکن عبدا شکورا». هرگز فجری بر روزگار علی (ع) نتابیده که دیده اش در خواب باشد و هرگز دمی از عمرش نگذ شته که در غفلت باشد. پیوسته به یادخدا و دایم در ذکر اوبود.

 امام علی (ع)مردم را به سوی خدا دعوت می کند و مولاعلی (ع)همگام با حضرت محمد (ص)، رسالت اورا ادامه می دهد و تکمیل می کند. خود آن حضرت در تفسیر آیه «انماانت منذر و لکل قوم هاد» [اى پيامبر!] تو فقط هشدار دهنده‏اى و هر قومى را راهنمايى است، می فرماید: «رسول الله المنذر و اناالهادی; رسول خدا هشدار دهنده است و من هدایتگرم.»(مستدرک الصحیحین، ج 3، ص 129) فخر رازی، دانشمند اهل سنت در تفسیر این آیه ادامه می دهد: رسول خدا(ص) دستش را بر سینه اش گذاشت و فرمود: من منذرم و سپس اشاره به کتف علی کرد و فرمود:

انت الهادی، بک یهتدی المهتدون من بعدی; تو هادی هستی که پس ازمن هدایت خواهان به وسیله تو هدایت می شوند. و همین یک سخن کافی است بر خلافت بلافصل علی پس از رسول الله;و این حدیث تواتر دارد و تعداد کثیری از مفسران مذاهب اسلامی آنرا بیان داشته اند

منبع:برگرفته از کتاب آنچه یک مسلمان باید بداند