آرامش

پيامبر_اكرم صلى الله عليه و آله بر گروهى از مردم فرمودند كه پيرامون مردى كه سخت ترين و سنگين ترين سنگ را بلند مى كرد حلقه زده بودند حضرت فرمودند:

چه خبر است؟
عرض كردند:

اين مرد سنگى را كه وزنه بزرگ براى سنجش زورمندان است، بر مى دارد.
فرمودند:

آيا ميل داريد به كسى كه زورمندتر از او باشد، به شما خبر دهم؟ و آن مردى است كه ديگرى دشنامش گويد و او بردبارى به خرج دهد و بر نفس و خشم خود و شيطان خويش حريف پيروز گردد.
📚 مجموعه ورام، ص340

 چه كسى نخستين گوينده «لا اله الا اللَّه» بود؟
اصبغ بن نباته (از ياران حضرت اميرالمؤمنين عليه السلام) گويد: 
شنيدم على عليه السلام فرمود: 
شنيدم رسول خدا صلى الله عليه و آله مى‏فرمايد: 
بهترين كلام، جمله لااله‏الااللَّه است و بهترين خلايق، آن كسى است كه نخستين گوينده لااله‏الااللَّه باشد.
از پيامبر اكرم صلى الله عليه و آله سؤال شد: يا رسول اللَّه! چه كسى نخستين گوينده «لااله‏الااللَّه» بود؟
حضرت صلى الله عليه و آله و سلم فرمود: من؛ آن هم در زمان كه به صورت نورى در پيشگاه خدا بودم و او را تقديس و تسبيح و تكبير و تمجيد مى‏گفتم و به وحدانيت او اقرار مى‏نمودم و به دنبال من (نيز) نور ديگرى از من بود كه شاهد بود.
سؤال شد: يا رسول اللَّه! آن شاهد كه از تو بود چه كسى بود؟
حضرت صلى الله عليه و آله و سلم فرمود: او على بن ابى‏طالب، برادر من و برگزيده من و وزير و خليفه من، وصى من و امام امت و صاحب حوض و حامل لواى من است.
سؤال شد: يا رسول اللَّه! پس از او چه كسى متولى امور است.
حضرت صلى الله عليه و آله و سلم فرمود: حسن و حسين دو سيد جوانان اهل بهشت و سپس امامانى از فرزندان حسين تا روز قيامت. 
منبع: بحار الأنوار، ج 36، ص 263، ح 83، به نقل از إكمال الدّين

امام_صادق (ع) فرمود: از حقوق مسلمان بر برادرش اينست كه: ۱- چون به او برخورد كند سلامش كند ۲- چون بيمار شود بعيادتش رود ۳- چون پنهان شود (پشت سرش) براى او خير خواهى كند ۳- چون عطسه زند و بگويد: (الحمد اللّه رب العالمين لا شريك له) به او بگويد: (يرحمك الله) او نيز در جواب اين گويد: (يهديكم اللّه و يصلح بالكم) ۴- چون او را (بكارى يا بجائى) بخواند (و دعوتش كند) بپذيرد ۵- چون بميرد تشييعش كند. قَالَ أَبُو عَبْدِ اللَّهِ ع لِلْمُسْلِمِ عَلَى أَخِيهِ مِنَ الْحَقِّ أَنْ يُسَلِّمَ عَلَيْهِ إِذَا لَقِيَهُ وَ يَعُودَهُ إِذَا مَرِضَ وَ يَنْصَحَ لَهُ إِذَا غَابَ وَ يُسَمِّتَهُ إِذَا عَطَسَ يَقُولَ الْحَمْدُ لِلَّهِ رَبِّ الْعَالَمِينَ لَا شَرِيكَ لَهُ وَ يَقُولَ لَهُ يَرْحَمُكَ اللَّهُ فَيُجِيبَهُ فَيَقُولَ لَهُ يَهْدِيكُمُ اللَّهُ وَ يُصْلِحُ بَالَكُمْ وَ يُجِيبَهُ إِذَا دَعَاهُ وَ يَتْبَعَهُ إِذَا مَاتَ  اصول كافى جلد ۴ صفحه: ۴۷۱ رواية: ۱

جمعی در محضر امام صادق علیه صلوات الله الرازق نشسته بودند. سخن از شیعه و پیروان خاندان رسالت به میان آمد.
امام (علیه السلام) فرمود: پیروان ما در لحظات آخر عمر، چیزهایی را می بینند که چشمها با دیدن آن، روشن می گردد و شاد می شوند.
یکی از حاضران پرسید: چه چیز را می بینند؟ این سؤال را ده بار تکرار کرد و اصرار داشت تا امام به او پاسخ دهد ولی امام صادق (علیه السلام) هر بار در پاسخ او می فرمودند: می بینند..
سرانجام امام (علیه السلام) آن شخص سؤال کننده را صدا زد و فرمود: گویا اصرار داری تا بدانی چه چیز را می بینند؟ عرض کرد: آری. قاطعاً. سپس گریه کرد.
امام (علیه السلام) به حال او رقت کرد و فرمود: آن دو نفر را می بینند! آن شخص با اصرار پرسید: کدام دو نفر را؟
امام (علیه السلام) فرمود: پیامبر اکرم (صلی الله علیه و آله و سلم) و علی (علیه السلام) را می بینند. هیچ مؤمنی نیست مگر این که در لحظات آخر عمر، این دو بزرگوار را خواهد دید که آن دو بزرگوار به او بشارت می دهند.
آنگاه فرمود: این مطلب را خداوند در قرآن، بیان کرده است، حاضران پرسیدند: خداوند در کجا و کدام سوره بیان فرموده است؟
امام صادق (علیه السلام) فرمود: در سوره یونس آنجا که می فرماید:
الذین آمنوا و کانوا یتقون لهم البشری فی الحیوه الدنیا و فی الآخره.یونس/ 64 63
همان ها که ایمان آوردند و پرهیزگار بودند در زندگی دنیا و در آخرت شاد و مسرورند.
بشارت دنیا آنان، همان حضور پیامبر (صلی الله علیه و آله و سلم) و علی (علیه السلام) در لحظات آخر عمر آنهاست که بر بالین آنان حاضر گشته و آنها را شاد و مسرور می سازد.
 منبع 

حکایت های شنیدنی 5/ 164 163 به نقل از

 تفسیر نور الثقلین 2/ 110

تفسیر نمونه 8/ 340