آرامش

شب عرفه از ليالی متبركه و شب مناجات با قاضي الحاجاتست و توبه در آن شب مقبول و دعا در آن مستجابست،كسی كه آن شب را به عبادت بسر آورد اجر صدو هفتاد سال عبادت داشته باشد

قنبر می گوید: روزی امیرالمومنین(ع) از حال زار یتیمانی آگاه شد. به خانه برگشت و برنج و خرما و … فراهم کرده، آن را خود به دوش کشید و به من اجازه حمل نداد. وقتی به خانه یتیمان رفتیم،غذاهای خوش طعمی درست کرد و به آنان خوراند تا سیر شدند. سپس برروی زانوها و دودست راه می رفت و بچه ها را با تقلید از صدای گوسفند می خنداند. سپس از منزل خارج شدیم. به حضرت عرض کردم امروز دو چیز برایم سؤال شد؛ اول آنکه غذای آن ها را خود بر دوش مبارک حمل کردید. دوم، آنکه با تقلید صدا از گوسفند بچه ها را خنداندید.

حضرت فرمودند اولی برای رسیدن به پاداش، و دومی برای آن بود که وقتی وارد خانه یتیمان شدم، آن ها گریه می کردند؛ خواستم وقتی خارج می شوم، آن ها هم سیر باشند و هم بخندند.
کوکب درّی،ج٢،ص۱٣٢

امام محمد باقر عليه‌السلام:

 بی شک و تردید،  در جهنّم، كوهى است به نام “صَـعدا” و در صعدا درّه‌اى است به نام “سَـقَر". 

در سقر نيز چاهى است به نام “هَـبهَب” كه هر وقت درپوش آن كنار مى‌رود ، دوزخيان از حرارت و داغي آن ضجّه و ناله سر مى‌دهند. آن جا، منزلگاه‌هاى جبّاران است.
 إنّ في جَهنّمَ لَجَبلاً يُقالُ لَهُ: الصَّعْدى، و إنّ في الصَّعْدى لَوادِيا يُقالُ لَهُ: سَقَرُ، و إنّ في سَقَرَ لَجُبّا يُقالُ لَه: هَبْهَبُ، كُلّما كُشِفَ غِطاءُ ذلكَ الجُبِّ ضَجَّ أهلُ النّارِ مِن حَرّهِ، و ذلكَ مَنازِلُ الجَبّارينَ.
منبع:«ثواب الاعمال، صفحه ۵۸۷”

امام_باقر (علیه السلام)

كسى كه واعظى درونى نداشته باشد، موعظه هاى مردم سودى به او نمى رساند.

 بحار الأنوار ، ج۷۸، ص۱۷۳