آرامش

بعد از توکل به خداوند توسل به حضرات معصوم علیهم السلام خصوصا حضرت زهراس حلال مشکلات است.

پسرم! بدان تو براى آخرت آفريده شدى، نه دنيا، براى رفتن از دنيا، نه پايدار ماندن در آن، براى مرگ، نه زندگى جاودانه در دنيا، كه هر لحظه ممكن است از دنيا كوچ كنى، و به آخرت در آيى….
و تو شكار مرگى هستى كه فرار كننده آن نجاتى ندارد،
و هر كه را بجويد به آن می رسد،
و سرانجام او را می گيرد.
پس از مرگ بترس!!!
نكند زمانى سراغ تو را گيرد كه در حال گناه يا در انتظار توبه كردن باشى
و مرگ مهلت ندهد و بين تو و توبه فاصله اندازد، كه در اين حال خود را تباه كرده‏ اى….
پسرم!فراوان بياد مرگ باش،
و به ياد آنچه كه به سوى آن می روى، و پس از مرگ در آن قرار می گيرى.
تا هنگام ملاقات با مرگ از هر نظر آماده باش، نيروى خود را افزون، و كمر همّت را بسته نگهدار كه ناگهان نيايد و تو را مغلوب سازد.
مبادا دلبستگى فراوان دنيا پرستان، و تهاجم حريصانه آنان به دنيا، تو را مغرور كند: چرا كه خداوند تو را از حالات دنيا آگاه كرده، و دنيا نيز از وضع خود تو را خبر داده، و از زشتی هاى روزگار پرده برداشته است!!!

ترجمه نامه 31

بی ایمان و ضعیف اعتقاد

✍ به عبارت دیگر دروغ با ایمان سازگاری ندارد مرحوم نراقی در این باره میفرماید:
از رسول اکرم (ص) سوال کردند که آیا انسان با ایمان ممکن است گاهی ترسو باشد ؟ فرمود: آری. باز پرسیدند : آیا ممکن است بخیل باشد ؟ فرمود: آری . پرسیدند ممکن است دروغگو باشد ؟ فرمود: خیر.

جامع السعادات / ج 2 / ص 322

و همچنین از امام علی (ع) نقل شده که فرمود: انسان هیچ گاه طعم ایمان را نمی چشد تا دروغ را ترک گوید، خواه شوخی باشد یا جدی.

تفسیر نمونه / ج 11 / ص 414

​پيامبر صلى‏ الله‏ عليه ‏و‏آله :

اِنَّ خيارَكُمْ اُولُوا النُّهى، قيلَ: يا رَسولَ اللّه‏ِ، وَ مَنْ اُولُوا النُّهى؟ قالَ: هُم اُولُوا الاَْخْلاقِ الحَسَنَةِ وَ الاَْحلامِ الرَّزينَةِ وَ صِلَةِ الاَْرْحامِ وَ البَرَرَةُ بِالاُْمَّهاتِ وَ الاْآباءِ وَ الْمُتَعاهِدينَ لِلْفُقَراءِ وَ الْجيرانِ وَ الْيَتامى وَ يُطْعِمونَ الطَّعامَ وَ يُفْشونَ السَّلامَ فِى الْعالَمِ وَ يُصَلّونَ وَ النّاسُ نيامٌ غافِلونَ؛

«بهترين شما صاحبان عقل هستند». گفته شد: «اى رسول خدا! صاحبان عقل، چه كسانی ‏اند؟». فرمودند: آنان كه داراى اخلاق خوب‏اند، بردبار و باوقارند، صله رحم مى‏ نمايند، به پدران و مادران نيكى می‏كنند، به فقرا، همسايگان و يتيمان رسيدگى می‏نمايند، اطعام میكنند، آشكارا به همه سلام می‏كنند و هنگامى كه مردم در خواب و غافلند، نماز (نماز شب) می‏گذارند.

(كافى، ج 2، ص 240، ح 32)