آرامش

امام علي عليه السلام نسبت به ضرورت «جاذبه» در مديريّت و رهبري جامعه، به مالك اشتر مي فرمايد:
وَ أَشْعِرْ قَلْبَكَ الرَّحْمَةَ لِلرَّعِيَّةِ وَالَْمحَبَّةَ لَهُم وَاللُّطْفَ بِهِمْ… فَإِنَّهُم صِنْفانِ اِمّا أخٌ لَكَ فِي الدّينِ أَو نَظيرٌ لَكَ فِي الْخَلْقِ
(قلب خود را از رحمت و محبت و لطف، نسبت به ملت مالامال نما و با رعيت مهربان و دلسوز باش، زيرا آنها دو گروه بيش نيستند يا برادران ديني تو هستند و يا انسان هائي همچون شما.)

«نهج البلاغه نامه،53»

بخشی ازڪتاب می‌خواهم_با_تو_باشم
خاطراتی از شهید_احمد_متوسلیان
به ڪوشش: #علی_اڪبری

حاجی همیشه شعارش این بود:《باید پیش از اینڪه دشمن به سراغ ما بیاد، ما به سراغش بریم.》

صفحه۵۵

پایه اخلاق این است که اراده انسان قوی و نیرومند باشد، یعنی اراده انسان بر شهوتش و بر عاداتش حکومت کند. حتی اراده باید بر عادات خوب هم غالب باشد چون کار خوب، اگر کسی به آن عادت پیدا کرد خوب نیست. مثلاً ما باید نماز بخوانیم اما نباید نماز خواندن ما شکل عادت داشته باشد.
از کجا بفهمیم که نماز خواندن ما عادت است یا نه؟ باید ببینیم آیا همه دستورات خدا را مثل نماز خواندن انجام می‌دهیم؟ اگر این طور است، معلوم می‌شود که کار ما به خاطر امر خداست. اما اگر ربا را می‌خوریم، نماز را هم با نافله‌هایش می‌خوانیم، اگر خیانت به امانت مردم می‌کنیم ولی زیارت عاشورایمان هم ترک نمی‌شود، می‌فهمیم که اینها عبادت نیست، روی عادت است.

منبع:اسلام و نیازهای زمان، ج 1 / ص 210 و 211

استاد مطهری ره:

قرآن می گوید:
«اکثر مردم چنین اند که اگر بخواهی پیرو آنها باشی تورا از راه حق گمراه می کنند.برای اینکه تکیه شان بر ظنّ وگمان است(نه بر یقین)وتنها با حدس وتخمین کار می کنند.»
قرآن کریم در آیات زیادی به شدت با پیروی از ظنِ وگمان مخالفت می کند ومی گوید:مادامی که به چیزی علم ویقین حاصل نکرده ای آن را دنبال نکن.

انسان وایمان،ص65