مثل سوزن
شما اول انگشت خود را در استمپ میگذاری و آن را جوهری میکنی و بعد پای یک قرارداد انگشت زده و آن را جوهری میکنی. یعنی تا این انگشت خود جوهری نشود نمیتواند برگ کاغذی را جوهری کند.
هندسهی عالم هم همین است. ما تا خود یک ویژگی و صفتی پیدا نکنیم، نمیتوانیم دیگران را دعوت کنیم تا آن ویژگی و صفت را پیدا کنند.
این است که قرآن کریم گلایه میکند از کسانی که حرفهایی میزنند و مردم را به خصوصیاتی دعوت میکنند، در حالی که در خودشان از آن ویژگیها خبری نیست.
چرا یک حرفهایی میزنید که خود انجام نمیدهید.
درست مثل سوزن که برای همه لباس میدوزد، اما خود برهنه است.
یا مثل شمعی که اطرافِ خود را روشن میکند، اما پای خودش تاریک است.