آرامش

? ? حضرت امام خامنه ای:

توصیه من به خواهران و دختران عزیزم این است که معلومات و آگاهیهایتان را بیشتر کنید.
مطالعه، دقّت، تحقیق، درس، ورود به مسائل مورد ابتلای روز و اهتمام به کارهای دینی، جزو وظایف حتمی و مسلّمی است که امروز زنان کشور باید مثل مردان، خود را موظّف به انجام آنها بدانند.
شما هستید که فرزندان صالح میپرورید و همسران خود را برای ورود به میدانهای مثبت، تشجیع میکنید. بسیاری از زنان، شوهرانِ خودشان را بهشتی میکنند و آنها را از مشکلات دنیا و آخرت نجات میدهند.
کار و تلاش زن و آگاهی و موضعگیری او، چنین ارزشی دارد. 75/6/28

#روز_دختر

ای مومنین!
آن وقتی که راه ها بر شما فرو بسته ماند، از لطف و مدد و یاری خدت مایوس نگردید،خداوند سرپرست نگهبان و هم جبهه ی شماست.

منبع:طرح کلی اندیشه اسلامی در قرآن، ص108

خرداد ماه سال 68 بود. پدر و مادر هر دو چشم انتظار تولد پسرشان بودند.

مریم السادات از مدتها قبل اسمش را انتخاب کرده بود. دوست داشت اسم پسرش را «عباس» بگذارد.
محرم که می‌شد، دلش پر‌می‌کشید برای شنیدنِ اسمِ عباس.
با همسرش مشورت کرد. حاج داوود هم عاشق اسمِ عباس بود.

اولِ خرداد چشم انتظاری پدر و مادر به پایان رسید. آنها صاحب فرزندی زیبا شدند. به نظرشان عباس چون ماه می‌درخشید.

حاج داوود رفت سراغ گرفتن شناسنامه. اما نمی‌شد که نمی‌شد. هربار به یک بهانه. انگاری حکمتی در کار بود.

عباس 14 روزش بود که پدر و مادرش عزا دار شدند. نه تنها پدر و مادرش، بلکه کل ایران عزادار شد.

امام و مقتدایشان جهان خاکی را ترک کرده بود.

پدر و مادر به کودک 14 روزه شان نگاه می‌کردند. اسم عباس را خیلی دوست داشتند اما داغی که #امام بر دلشان گذاشته بود، کمی با تغییر نام پسرشان التیام می‌یافت.

عباس شد روح الله… #شهید_روح‌الله_قربانی
.
#شهید
#یا_زینب س
#لبیک_یا_زینب
#شهید_مدافع_حرم
#شهید_روح_الله_قربانی
#شهادت_خوب_است_و_تقوا_بهتر

 با دوست خود اینگونه رفتار کنیم

? امام علی علیه‌السلام:
ضَعْ امْرَ اخیک عَلی احْسَنِهِ حَتَّی یأْتِیک مِنْهُ مایغْلِبُک وَ لا تَظُنَّنَّ بِکلِمَةٍ خَرَجَتْ مِنْ اخیک سُوءاً وَ انْتَ تَجِدُلَها فِی الْخَیرِ مَحْمِلًا

❗️ کار برادرت را بر بهترین احتمال قرار بده، تا این که خلاف آن از او ظاهر شود
و هیچ‌گاه به سخنی که از دهان برادرت خارج می‌شود، گمان بد مبر، در حالی که می‌توانی برایش محمل خوبی بیابی.

منبع: کافى، ج 2، ص 362
‌
‌