✨رَبَّنَا وَلَا تُحَمِّلْنَا مَا لَا طَاقَةَ لَنَا بِهِ
✨وَاعْفُ عَنَّا وَاغْفِرْ لَنَا وَارْحَمْنَا
✨أَنْتَ مَوْلَانَا ﴿286﴾
✨پروردگارا، و آنچه تاب آن نداریم
✨بر ما تحمیل مکن و از ما درگذر
✨و ما را ببخشاى و بر ما رحمت آور
✨سرور ما تویى (286)
? سوره مبارکه البقرة
✍ بخشی از آیه 286
✨﷽✨
✍ آیت الله العظمی جوادی آملی : از برخی روایات و آیات قرآن کریم این‌چنین برمی‌آید که برخی‌ها در همه شئون زندگی موفق می شوند؛ یعنی به هر راهی که وارد شوند، به آنها خیر می‌رسد و راه برایشان باز است؛ امّا بعضی‌ها طوری هستند ـ مثل گِره‌های کور ـ که به هر سَمتی که بخواهند حرکت کنند راه بسته است. افرادی که در جامعه زندگی می‌کنند، این دو حال را در خودشان مشاهده می‌کنند.
خدای سبحان فرمود: «کسی که باتقوا باشد هرگز در زندگی نمی‌ماند و یک زندگی آبرومند تا آخر عمر دارد»؛ این جمله نورانی دو پیام را به همراه دارد: یکی اینکه مردان باتقوا هرگز گرفتار گِره کور در زندگی خود نمی‌شوند که نتوانند خروجی را تشخیص دهند و راه برایشان باز است؛ دوم اینکه گرچه کسب و کار دارند، ولی خداوند از آن راهی هم که آنها امید ندارند به آنها روزی می‌دهد.
? طبق بیان قرآن، کسی که با خدا رابطه ندارد، گاهی کارش به صورت یک گِره کور درمی‌آید؛ به هر کاری دست می‌زند موفق نمی‌شود و در آن کار می‌ماند و راه خروجی از مشکل پیش آمده را هم نمی یابد؛ می‌بینید بعضی‌ها همین گِره را در زندگی دارند و می گویند ما دست به هر کاری می‌زنیم مشکل ما حل نمی‌شود، برای اینکه این افراد نام خدا و یاد خدا را کنار گذاشته اند و نمی‌دانند که از همین جا دارند آسیب می‌بیند.
عالمی در بیابان به چوپانی رسید و به او گفت: چرا به جای تحصیل علم، چوپانی می کنی؟
چوپان در جواب گفت :
آنچه خلاصه دانش‌هاست یاد گرفته ام.
عالم گفت: خلاصه دانشها چیست؟
چوپان گفت: پنج چیز است:
↞تا راست تمام نشده دروغ نگویم!
↞تا مال حلال تمام نشده، حرام نخورم!
↞تا از عیب و گناه خود پاک نگردم، عیب مردم نگویم.
↞تا روزیِ خدا تمام نشده، به در خانهٔ دیگری نروم.
↞ تا قدم به بهشت نگذاشته ام، از هوای نفس و شیطان، غافل نباشم
عالم گفت: حقاً که تمام علوم را دریافته ای، هر کس این پنج خصلت را داشته باشد از آب حقیقت علم و حکمت سیراب شده است.?
? مولا علی علیه السلام می‌فرمایند:
? از کسانی باش:
که از هر که دورى گزیند
به سبب پارسایى و پاکى است
و به هر که نزدیک شود
به سبب نرمخویى و رحمت است.
نه دورى گزیدنش از روى تکبر است
و نه نزدیک شدنش از روى مکر و خدعه!
? خطبه 193 نهج البلاغه