مراقبت از سلامتی
✍ برخی از مواد غذایی با گرم کردن
تبدیل به مواد سمی، زیان آور و سرطان زا میشوند.
✅ این مواد غذایی عبارتند از:
1⃣ قارچ: با گرم کردن قارچ تغییراتی در ترکیب پروتئین و مزه این غذا ایجاد میشود و موجب مشکلات گوارشی میشود.
2⃣ مرغ: دوباره گرم کردن مرغ باعث تغییر ترکیب پروتئین درآن میشود. مرغ را طولانی مدت و با حرارت بسیار ملایم گرم کنید. تا از سمی شدن آن جلوگیری شود.
3⃣ سیب زمینی: با گرم کردن مجدد، سمی میشود.
4⃣ اسفناج : دارای درصد بالایی نیترات است که با گرم کردن مجدد، نیترات به نیتریت ( ماده ای سرطان زا) تبدیل میشود.
5⃣ کرفس: کرفس را تازه تازه مصرف کنید. کرفس هم حاوی نیترات است که گرم کردن مجدد نیترات موجود آن را به نیتریت ( ماده ای سرطان زا) تبدیل میکند. اگر میخواهید سوپ را دوباره گرم کنید بعد از پختن، کرفس وهویج آن را جدا کنید.
6⃣ چغندر: مثل اسفناج حاوی نیترات است.البته به این معنانیست که شما نمیتوانید دوباره آن را مصرف کنید فقط دوباره آن را گرم نکنید.
7⃣ تخم مرغ: تخم مرغ از پر خطرترین مواد غذایی است که اگرآن را بادرجه حرارت زیاد گرم کنید سمی میشود.
حقّ زبان
?
? امام سجاد علیه السلام:
أمّا حَقُّ اللِّسانِ فَإِکرامُهُ عَنِ الخَنا و تَعویدُهُ عَلَی الخَیرِ و حَملُهُ عَلَی الأَدَبِ
◻️ حقّ زبان این است که آن را با پرهیز از ناسزاگویی، بزرگ بداری و به سخنِ خوب عادتش دهی و آن را به ادب وا داری.
? تحف العقول: ص 256 ح 3
مهربانی به یک سگ
✍ روزی امام حسین علیه السلام از جائی عبور میکردند که دیدند جوانی به سگی غذا می دهد. امام خوشحال شدند و فرمودند: چرا این گونه به سگ مهربانی می کنی ؟ جوان عرض کرد: غمگین هستم، می خواهم با خشنود کردن این حیوان، غم و اندوه من مبدل به خشنودی گردد. اندوه من از این است که غلام یک نفر یهودی هستم و می خواهم از او جدا شوم.
امام حسین علیه السلام با آن غلام نزد صاحب او که یهودی بود آمدند. امام حسین علیه السلام دویست دینار به یهودی داد ، تا غلام را خریداری کرده و آزاد سازد.
یهودی گفت: این غلام را به خاطر قدم مبارک شما که به خانه ما آمدی به شما بخشیدم و این بوستان را نیز به شما بخشیدم. امام حسین علیه السلام هماندم غلام را آزاد کرد و همه آن بوستان و دویست دینار را به او بخشید. سرانجام آن مرد یهودی و همسرش که تحت تاثیر محبت امام حسین علیه السلام قرار گرفته بودند ، مسلمان شدند.
? مناقب آل ابی طالب ج4 - ص15
